Eimreiðin - 01.05.1902, Side 77

157
TJALDBÚÐIN VIII. í ritlingi þessum, sem allur er ritaður af
séra Hafsteini Péturssyni, er fyrst mjög fróðleg skýrsla um Vesturferðir
frá íslandi 1854—1900, samin eftir íslenzkum skýrslum, blöðum og
tímaritum, og sýnir hún, að nálega 12,000 íslendingar hafa íiutt bú-
ferlum frá íslandi til Vesturheims á þessu tímabili. Auk þess er þar
grein um skólamál Vestur-íslendinga 1884—1900 og kirkjusaga þeirra
1854—1894. V G.
LÚKASAR GUÐSPJALL í n)''rri þýðingu eftir frumtextanum.
Rvík 1901. (Verð: 15 aurar).
BiMuþýðingu þessari, sem »Hið íslenzka Biblíufélag« gefur út
(Eimr. VII, 125 og 217) miðar áfram eftir öllum vonum. f’ýðingin á
Lúkasar guðspjalli er einkar nákvæm og vönduð að öllum frágangi,
eins og þýðingarnar á Matteusar og Markúsar guðspjalli einnig vóru.
Öll biblíuþýðing er mesta vandaverk. Hún verður að vera ná-
kvæm og trú. Efni orðanna má alls eigi hagga. Auk þess verður að
vera gott, ljóst og lipurt mál á þýðingunni. Til þess að sýna, hve
erfið biblíuþýðing er, vil ég taka eitt orð til dæmis. Orðið í frum-
textanum er ljóst og auðskilið. Vandinn er að eins fólginn í því, að
finna gott íslenzk nafnorð, sem sé fullkomin og nákvæm þýðing á frum-
orðinu. Orðið er á frumálinu: oí ypap.|j.axsii; (hoi grammateis). í ís-
lenzku biblíunni 1866 er það þýtt: hinir skriftiærðu. Að efninu til er
þýðingin hér um bil rétt. En »hinir skriftlærðu« er ekki gott íslenzkt mál.
í nýju þýðingunni er þetta þýtt: fræðimenn. Það er góð íslenzka,
en það er eigi alveg nákvæm þýðing á frumorðinu. í orðinu »fræði-
menn« liggur eigi, að það séu sérstaklega »ritningarfróðir« menn. í
ensku þýðingunni nýju er orðið þýtt: scribes (skrifarar). En á íslenzku
verða þessir menn varla kallaðir skrifarar, þótt nafnið sé alltítt í gamla
testamentinu. Nákvæmari þýðing (en fræðimenn) væri: »ritfræðingar«
eða »ritskýrendur«. Það væri þó eigi fullkomin þýðing, þegar alls er
gætt. Þótt ég kunni eigi við þýðinguna »fræðimenn«, þá dettur mér
ekki í hug betra orð, sem ég væri alveg ánægður með.
Endurskoðunarnefndin, sem sér um þýðinguna, hefur þýðingar-
mikið og blessunarríkt 'starf með höndum í þarfir íslenzku kirkjunnar.
Allir, sem unna íslenzku kirkjunni, hljóta að vera nefndinni þakklátir
og óska henni allra heilla. H. P.
íslenzk hringsjá.
FORNNORSK OG FORNÍSLENZK BÓKMENTASAGA. II, 5 og III. Khöfn
1901 —1902. Með þessum tveimur heftum er hinni stóru bókmentasögu próf. Finns
yónssonar lokið. Er fyrra heftið um íslenzka annálaritun fram að 1300, um forn-
aldarsögur, þýddar sögur (bæði veraldlegar og helgisögur), um íslenzk lög, mál-
fræðisrit og önnur vísindarit. Síðast í heftinn er skýrt frá norskum ritum: rómant-
iskum sögum, þýddum helgisögum, lögunum, Konungsskuggsjá o. fl. — III. bindið