Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1920, Side 111

Eimreiðin - 01.01.1920, Side 111
'ElMREIÐINl FRESKÓ 111 inu væri á móti því, að hún væri eins kunnugleg við mig og raun er á. Hann var sérlega kátur, viðfeldinn og alúðlegur maður og prúður í framgöngu, þó að hann hefði þetta einkennilega skeytingarleysissnið á sér, sem <enskir hefðarmenn temja sér. Það er eins og þetta kæru- ileysissnið sé nokkurs konar víð úlpa, sem þeir geta falið alla skapaða hluti í fari sínu undir. Eg veit ekki, hvort 'það hafa verið fortölur hans eða háð, sem kom henni til þess að fara loks af stað í heimsóknirnar. Viku eftir að hann fór lagði hún af stað, og með henni fór amman. Þessi stóra höll finst mér nú frámunalega opin og eyði- leg. Ómögulegt er að hugsa sér innilegri nákvæmni en kemur fram í því, hvernig hún hefir ráðstafað hag mín- um, meðan hún er í burtu. Eg má nota hvern af hest- unum, sem eg vil helst, og alt þjónustufólkið verður að fara að vilja minum. Mér finst, að vinnufólkinu hljóti að vera þetta óljúft, og eg er hræddur um, að það gruni mig um að vera njósnara. Garðvörðurinn, kunningi minn, er sá eini, sem er ánægður. Hann er fjarska hændur að mér, af því að mér þykir svo gaman að blómum og þekki þau töluvert eins og allir málarar verða að gera. Svo að nú er eg hér einn, því að eg tel varla þennan herskara af vinnufólki, sem ekkert gerir annað en að eta og geispa og klæða sig úr og í. Mér er farið að þykja vænna og vænna um þennan stað. Ef það að eins rigndi ekki svona mikið, þá þyrfti eg ekki að kvarta yfir neinu. Fegurð og tign skógarins, sedrustrjánna, eikanna tröllslegu og linditrjá-ranghalanna •er einkennilega róandi fyrir hugann. Þegar of dimt er orðið til þess að mála, fer eg út í skóginn, »húsaskóg«, sem það kallar. Sum veiðidýrin eru farin að þekkja mig, og ein hindin er farin að koma á móti mér. Hún er svo meinleysisleg og sviphrein og hefir silfurgjörð um hálsinn. Hún var uppáhaldsdýr jarlsins, sem var hér síðast, og hann skreytti hana þessari gjörð. Á hana er letrað nafn hennar: »Nerina«. Eins og þér munið, hét móðir mín sáluga einmitt þessu nafni, svo að mér finst eins og eg hafi fundið hér í þessu
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.