Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1920, Page 111

Eimreiðin - 01.01.1920, Page 111
'ElMREIÐINl FRESKÓ 111 inu væri á móti því, að hún væri eins kunnugleg við mig og raun er á. Hann var sérlega kátur, viðfeldinn og alúðlegur maður og prúður í framgöngu, þó að hann hefði þetta einkennilega skeytingarleysissnið á sér, sem <enskir hefðarmenn temja sér. Það er eins og þetta kæru- ileysissnið sé nokkurs konar víð úlpa, sem þeir geta falið alla skapaða hluti í fari sínu undir. Eg veit ekki, hvort 'það hafa verið fortölur hans eða háð, sem kom henni til þess að fara loks af stað í heimsóknirnar. Viku eftir að hann fór lagði hún af stað, og með henni fór amman. Þessi stóra höll finst mér nú frámunalega opin og eyði- leg. Ómögulegt er að hugsa sér innilegri nákvæmni en kemur fram í því, hvernig hún hefir ráðstafað hag mín- um, meðan hún er í burtu. Eg má nota hvern af hest- unum, sem eg vil helst, og alt þjónustufólkið verður að fara að vilja minum. Mér finst, að vinnufólkinu hljóti að vera þetta óljúft, og eg er hræddur um, að það gruni mig um að vera njósnara. Garðvörðurinn, kunningi minn, er sá eini, sem er ánægður. Hann er fjarska hændur að mér, af því að mér þykir svo gaman að blómum og þekki þau töluvert eins og allir málarar verða að gera. Svo að nú er eg hér einn, því að eg tel varla þennan herskara af vinnufólki, sem ekkert gerir annað en að eta og geispa og klæða sig úr og í. Mér er farið að þykja vænna og vænna um þennan stað. Ef það að eins rigndi ekki svona mikið, þá þyrfti eg ekki að kvarta yfir neinu. Fegurð og tign skógarins, sedrustrjánna, eikanna tröllslegu og linditrjá-ranghalanna •er einkennilega róandi fyrir hugann. Þegar of dimt er orðið til þess að mála, fer eg út í skóginn, »húsaskóg«, sem það kallar. Sum veiðidýrin eru farin að þekkja mig, og ein hindin er farin að koma á móti mér. Hún er svo meinleysisleg og sviphrein og hefir silfurgjörð um hálsinn. Hún var uppáhaldsdýr jarlsins, sem var hér síðast, og hann skreytti hana þessari gjörð. Á hana er letrað nafn hennar: »Nerina«. Eins og þér munið, hét móðir mín sáluga einmitt þessu nafni, svo að mér finst eins og eg hafi fundið hér í þessu
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.