Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Qupperneq 12

12
Sveinn Pálsson
óiær, svo að uggvænt var aftur að snúa, og tekið pví
pað ráð að halda á Sandinn, par Sveinn póktist rata. Nú
syrti á ný að kafaldi, kom þá litlu fyrir sunnan beina-
kellingu sundurpykki milli Sveins og fylgjara hans frá
Dúki, sem þóktist rata betur, sneri einsamall til vinstri
handar og stefndi á svokallaðan Krák, sem nú pó ekki
sást. Sveinn hjelt sína stefnu par til hann, til lukku,
grilti Ólafs vörður, en Hallgrímur pá svo vesæll, að vart
gat fylgt. Rjett í pessu bili hóar Jón frá Dúki í sífellu,
og gegnir Sveinn honum öllu einu sinni. Hittust peir
svo aftur við Ólafsvörður. Nú var ei annað fangaráð en
halda áfram og liggja úti í slettingsbyl um nóttina,
pví enginn vissi hvar veiðimannaskáli Borgfirðinga við
Arnarvatn var, fyrr en par gelti hundur; vóru ferðamenn
pessir par hríðteptir í tvær nætur við góðan greiða veiði-
manna.
Á Húsafelli, hvar pá bjó sá að líkamaburðum og
sálargáfum nafnkendi prestur Snorri Björnsson,
dvaldist Sveinn með tveimur fjelögum sínum, hvaraf
annan kól til skemda á Sandi, til pess 4ða nóvember, og
náði loks að Nesi við Seltjörn, — sem pá var kirkju-
staður og frí bújörð landlæknis og apótekara, en nú
orðið bændasetur, — pann llta sama mánaðar, hvar móti
honum var tekið báðum höndum, og sama elskuríki við
hann framhaldið í pau fjögur ár hann var par, hjá polin-
móðasta og jafnlyndasta kennara og trygðaföstustu hús-
móður Guðríði Sigurðardóttur landpingsskrifara. Var pað
í anmæli lagt af peim, pá pektu tvíbýlið í Nesi, hvað vel
Sveini tókst að koma sjer til lykta vel við alla par, pó
sumir fyndust, er heldur álitu hann kænan en hitt, bæði
pá og oftar síðan. Bráðum ávann Sveinn sjer tiltrú og
elsku peirra sjúklinga, er hann var látinn umgangast, og
mun pað haldist hafa æ síðan, hvar um skírskota mætti
til margra, sem enn lifa, er petta var skrifað.