Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Qupperneq 30

30
Sveinn Pálsson
yfir Djórsá á Nautavaði og náðu loks að Hlíðarenda p.
19. okt., og vill pessi Sveins síðasta reisa í peim erinda-
gjörðum orðið hafa hjer um 152 danskar mílur auk smá-
króka.
Nú var pá á enda fyrir Sveini sá fyrirlagði náttúru-
fræða reisutími fyrir Svein, og þáði hann næstkomandi
vetur vistartilboð 1794 og 5 að Hlíðarenda peninga og
atvinnulaus.
Petta haust 1794 snemma í nóvember var maður
sendur eftir Sveini sunnan úr Viðey frá landfógeta Skúla
í hans banasótt; komst Sveinn suður á Hellisheiði, mætti
par öðrum, er sagði lát Skúla p. 9. nóvember, og sneri
Sveinn par til baka aftur.
Nú fór sýslumaður Thórarensen fyrir alvöru að telja
allan kjark og hug úr Sveini til siglingar, sem og ekki
fór öllu verr, pví altaf var pað heldur í panka Sveins að
fá ílengst ytra, fengi hann ekki pað umsókta lektorat við
skólann í Reykjavík, hver von honum að fullu brást
sumarið 1795. Komst og sýslumaður bráðum að pvi, að
hugir peirra mundu dragast saman Sveins og jómfrú
Þórunnar, sem (með) honum kom úr Viðey vorið 1793
að Hlíðarenda. Rjeði hann Sveini til að hugsa af sigl-
ingu, og bauðst sem vinsamlegast til að styrkja hann á
allan mögulegan hátt til að reisa bú; ljet Sveinn pað
sona vera, og var hvorki móti nje með par til vonin
brást um lektoratið.
Sínar reisubækur innrjettaði Sveinn sem best hann
gat á veturnar og innihaldsríkast í 3 bindum f folio [ark-
arbroti], og tíndi par í alt hvað hann í náttúrufræði varð
áskynja um í prjú næstfylgjandi ár [17]95—6 og 7. Par
að auk hjelt hann veðurlags dagbækur alt frá 14da ágúst
91 til 1811 í tveim foliantbindum og síðan árlega uppfrá
pví í 4to. Framantil og út á sumarið [ 17]95 var Sveinn
oft í pungum pönkum um forlög sín, oft á smáferðum