Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Qupperneq 49

Æfisaga
49
kom að Skammbeinsstöðum til Öefjords í peirri ferð þ.
15da s. m. og sáust f>eir ekki síðan!
Fór Sveinn frá Skammbeinsstöðum daginn eftir og
komst heim til sín þ. 3ja september. En p. 8da s. m. var
honum sagt, að Öefjord hefði ferðast austur hjá Heiði,
og pá líklega sama veginn austur yfir sandinn, er peim
nöfnum, eins og áður er umgetið, sýndist líklegastur.
£>að barst og litlu síðar, að sú ferð hefði hrakningslaust
af gengið, en p. 15da s. m. kom samferðarmaður hans
Jón nokkur Jakobsson undan Eyjafjöllum með pær ógleðis
frjettir að Vík, að Öefjord, prestur Sr. Páll frá Ásum í
Skaftártungu, Ólafsson Pálssonar frá Eyvindarhólum, og
Benedikt nokkur Dórðarson bóndi úr Skaftártungu og
vóru smáuppsprettur af góðu vatni, rei6 sem greiðast þangað,
og belgdi þar f sig so sem hann gat, en gleymdi að hafa klút
fyrir munninum, sem hann oft var þó mintur á 1 ungdómi sin-
um, en valla var hálfbjart orðið; þegar hann var að eins kominn á
bak, fanst honum líkast sem tvi- og hvass-odduð píla væri að
fljúga til og frá í maga hans, og datt honum strax í hug hvað
vera mundi, nefnilega ormur farið ofan í hann, og bjóst hann við
bráðum bana sínum.
Á Breiðabólsstað, fyrsta bæ þá komið er austur af skarðinu,
rennur bæjarlækurinn rjett við hlaðið; gat Sveinn með naum-
indum komist þangað, slepti hestinum óafsprett, og einsetti sjer
að belgja f sig úr læknum meðan hann fengi niður rent, og um
leið fara með fingurna niðrí kok, ef ske kynni hann fengi upp-
kast, sem og tókst, svo sterkt, að hann lá góða stund í ómegi.
pegar hann vaknaði úr þvi, fann hann ekki til í maganum, vildi
það til lukku, að hann hjelt höndunum þvert undir brjóstinu svo
andlitið fór ei ofan í lækinn. Síðan skreið hann heim að bæjar-
dyrunum, sem þá voru lokaðar; fann hann þá smiðjudyr á hlað-
inu ólæstar, bjó þar um sig á reiðingstorfum, sofnaði strax og
vissi ei fyrri til en húsbóndinn stóð þar yfir honum með kaffi
spilkommu i annari hendi, og reiðisvip: að Sveinn ei hefði gjört
vart við sig nje sprett af hesti slnum, og má nærri geta hvernig
siðan fór, þá Sveinn tók við spilkommunni, en sagði honum
allan aðdraganda.
Arsrit Fræðaíjelagsins X
4