Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Síða 52

52
Sveinn Pálsson
sen að sunnan, sonur pess seint fullsaknaða og góða
amtmanns St. Stephensens á Hvítárvöllum, en uppalinn
hjá föðurbróður sínum konferentsráði Magnúsi Stephen-
sen, sem síðan eignaðist og andaðist í Viðey. Fór sýslu-
maður Stephensen til veturvistar að Felli í Mýrdal, til pá
prófasts Sr. Dórðar Brynjúlfssonar. Urðu þeir brátt mál-
kunnugir Sveinn og hann, pví hinum fanst pessi í mörgu
áþekkur sínum góðu foreldrum, fornkunningjum hans.
Hjelst pað við samkvæmt hvors þeirra náttúrufari, meðan
peir vóru samsveitis eður náðu saman.
Fór nú samt hvað af hverju heldur að fækka um
markverðugheit, svo vel í embættissökum sem öðru,
einnig í langferðum fyrir Sveini, pó heilsufar hans ann-
ars væri ennpá allbærilegt, einkum pegar flest gekk að
óskum. En lítið purfti oft móti að blása eður á að
reyna fyrir honum, og oftast hafði hann nógu aðkalli
veikra að gegna, pó nokkuð væri minna um pað úr
vesturhluta Árnessýslu eftir pað landphysikus Jón Thor-
stensen kom inn; vorkendi hann Sveini strax að geta
gegnt svo langan veg, og leyfði flestum úr vestasta hluta
distriktisins að leita til sín góðum mun skemri veg en
austur til Sveins.
Árið 1824 bar ekkert sjerlegt við í dislrikti Sveins,
en geta má pess hjer, að í nokkur undanfarin ár kyntist
Sveinn við efnilegasta skótapilt að nafni Benedikt Bergs-
son prests í Einholti í Mýrnasveit eystra; var hann ásamt
frænda sínum, pá skólapilti, síðar presti á Mýrum, Jóni
Bergssyni frá Arnanesi, oft nótt í Vík á skólaferðum
peirra til og frá. Degar Benedikt dimitteraðist, gaf hann
sig undir lækniskenslu að Nesi við Seltjörn til páverandi
millitíðar landlæknis Odds Hjaltalíns. Skrifuðust peir á
upp paðan Sveinn og Benedikt, og höfðu ýms skifti sam-
an. Kom í umtal milli peirra, að Benedikt skyldi og
mundi verða eftirmaður Sveins í embættinu, væri pað