Aldamót - 01.01.1894, Qupperneq 73

73
sem vanalega gengur á undan honum, kemur hann
seinast ekki upp neinu orði, getur ekkert lengur
yið ástvini sína talað, — en þá heyrist eitt orð koma
yfir varir hans, orðið Jesús. Hvílíkan írið breiðir
það ekki yflr hið síðasta stríð!
Þegar jeg var staddur á sýningunni í Chicagor
sá jeg þar málverk eitt, sem jeg mun aldrei gleyma,
meðan jeg lifi. Það sýndi hóp af Socialistum, sem
voru að taka frelsarann niður af krossinum. Yfir
ásjónu hins látna frelsara hafði málarinn breitt þann
himneska frið, sem ekki er unnt með orðum að lýsa,
en ímyndunaraflið eitt fær teiknað upp, þegar vjer
hugsum um orðin: Faðir, í þínar hendur fel jeg
minn anda, komandi af vörum vors deyjandi lausn-
ara. En yfir þessum hóp af mönnum, sem voru a&
taka hann niður af krossiuum, hvíldi ofstopafull
bræði og hatursfull hefndargirni. Þeir steyttu knefana
gegn borginni, sem framið hafði ódáðaverkið. Það
var eins og rnaður heyrði þá segja: Við skulum
sprengja greni níðingauna í lopt upp! — Það hefði
mátt setja þrjú orð undir þessa mynd: Sársaukinn
— trúin og vantrúin.
IX.
Fórnfæringarlögrnálið. Niðurlag.
Það gengur í gegn um alla tilveruna eitt ógn-
armikið og háleitt lögmál, — torvelt að skilja og
þungt að ganga inn undir — fórntæringarinnar lög-
mál. Allt hið göfugasta og stærsta, sem vjer þekkj-
um, verður til samkvæmt þessu lögmáli.
Plantan fórnfærir hinum göfugasta vökva sín-
um til að framleiða blómið; hún er miklu veikari