Aldamót - 01.01.1894, Blaðsíða 66

66
en nokkur annar hjerlendur trúarbróðir vor bæði
með örlæti sínu og bænum sinum.
Stúlkan, sem hann sagði mjer af, var eitt slíkt
sársaukans ker, sem jeg minntist á, og á henni varð
guðs verk opinbert (Jóh. 9, 2). Þau eru mörg slík
meðal mannanna, fleiri en nokkur veit. Guðs verk
verður opt og tíðum einungis opinbert fyrir þeim,
sem það kernur fram við. Ef unnt væri að safna
saman í eina heild vitnisburðum þeirra, sem kveðja
þetta líf í trúnni á frelsara sinn, mundi þetta bezt
koma í ljós. Sá, sem hefur augun opin fyrir þýð-
ing sársaukans og tilgangi drottins með hann, mögl-
ar aldrei, þótt meira sje af honum í lífi hans en
ýmsra annara manna.
Þá er barnadauðinn annað erfitt spursmál, sem
stendur í sambandi við þetta: Er ekki nálega helm-
ingur mannkynsins borinn til grafarinnar áður en
hann veit, hvað það þýðir að lifa? (Cremer). Hver
er tilgangur drottins þar? Eigi getur sársaukinn,
sem börnin líða, haft nein betrandi áhrif fyrir þau.
Þýðing sorgarinnar fyrir foreldrana getum vjer ef
til vill skilið. En hvaða ávinningur getur þetta
augnablikslíf verið fyrir börnin sjálf? Bera þau
nokkuð úr býtum annað en sársaukann?
Svarið er: Þau fæðast til að verða frelsuð.
Þau fæðast eins og allir menn til þess að verða
guðs börn og lifa í ríki hans honum til dýrðar. Með
hverju barni, sem deyr, bætist ein ódauðleg vera
við í hina frelsuðu hjörð, sem annars var eigi áður
til. Postulinn Páll segir, að dauðinn ríki einnig yíir
þeim, sem ekki syndguðu með likri yflrtroðslu og^
Adam (Róm. 5, 14). Og það heimfærum vjer sjer i
lagi upp á börnin. En Jesús Kristur sigraði dauð-