Aldamót - 01.01.1894, Blaðsíða 103

103
og hálfleilánn eyðilegginginc1. Og einraitt fyrir þá
sök, að bókin með þessa áherzlu á liflnu sem sann-
leikanum, og dauðanum sem ósannindunum, greip
lífsþörf mannshjartans, var önnur eins áfergja eptir
því að lesa hana, þá er hún kom út, eins og al-
kunnugt er.
Jesús sagði: Enginn þekkir föðurinn nema sonr-
inn og sá, sem sonrinn vill það auglýsa« (Matt. 11,
27). Það er hann, sem dregr fortjaldið frá helgi-
dómi guðs. Öll sú þekking á guði, sem maðrinn
heíir án opinberunarinnar í Jesú Kristi, er að meiru
eða minna leyti ósönn. Þegar Filippus bað Jesúm:
»Herra, sýndu oss föðurinn«, þá svaraði Jesús hon-
um: »Svo lengi heíi eg verið hjá yðr, og þú, Fil-
ippus, ert ekki enn búinn að þekkja mig ? Sá, sem
hefir sjeð mig, hefir sjeð föðurinn« (Jóh. 14, 8. 9.).
Páll postuli segir um Jesúm Krist: »Hann, sem hef-
ir leitt í ljós lífið og ódauðleikann* (2. Tím. 1, 10.).
Fyrir Jesúm Krist þekkjum vjer þá Guð, ekki að
eins að hann er til, sem vjer getum vitað án hans,
heldur hver hann er og hver afstaða hans er til
mannanna, og fyrir hann höfum vjer fengið áreið-
anlega vissu um eilíft líf. Er allt þetta djúpar spurn-
ingar mannsandans, sem hann hefir þráð að fá
áreiðanlegt svar upp á. En Jesús er meira en þetta,
hann er sannleikrinn í enn æðra skilningi en þess-
um. Ef hann ekki væri það, þá væri hann ekki
sannleikn'raw, sem fullnægði hjarta mannsins; hann
væri ekki sá sannleikr, sem veitt getr hjartanu líf.
1) Próf. Fr. Petersen í formálanum fyrir þriðju útgáfu
norsku þýðingar bókarinnar.