Aldamót - 01.01.1899, Blaðsíða 61

<5i
vér, postular drottins vors og frelsara, höfum yöur
gefiö. “
Öll Opinberunarbókin er samkvæmt kröfu höf-
undarins orö töluö til hans af guði og opinberanir í
andanum.
Nú höfum vér fljótlega hugleitt hin helztu atriði
viðvfkjandi kenning biblíunnar sjálfrar um innblástur
sinn, íhugað þessi sex atriði : (i) kenninguna um
innblásturinn að því, er snertir gamla testamentið ;
(2) að því, er nýja testamentið snertir; (3) að því, er
biblíuna í heild sinni snertir ; (4) að því, er sérstaka
rnenn og einstaka parta biblíunnar snertir ; (5) lof-
orðin um aðstoð heilags anda ; (6) kröfur höfundanna
sjálfra að þeir séu innblásnir. Hvað sem öðru líður,
getur engum heilvita manni annað en skilist, að ritn-
in sjálf segist afdráttarlaust vera innblásið orð komið
frá guði; og jafn-ljóst er það, að j?etta er í biblíunni
sjálfri kent jafnt um alla parta hennar og enginn
greinarmunur að því leyti gerður á gamla og nýja
testamentinu né nokkrum sérstökum bókum ]?eirra. —-
Riblían segist vera guS innblásiS orff.
* 7Í
vf
Eítir að hafa komist að þeirri niðurstöðu, að
biblían sé innblásin af guði, verður manni einatt að
spyrja : Hvernig er þessum guðlega innblæstri varið ?
Um j?að eru margskonar hugmyndir, en spurningunni
verður aldrei svarað. Hvernig guð hafi farið að til að
láta anda sinn verða samverkandi með anda mannsins
er auðvitað óskiljanlegt. Menn verða að gæta þess,
að enginn yfirnáttúrlegur hlutur verður skýrður, og
bæði opinberun og innblástur eru yfirmannlegir fyrir-
burðir, jafn-óskiljanlegir eins og margföldun fimm