Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Qupperneq 14

Garðyrkjan.
Þar sem því miður þannig hefur til tekist, að skýrsla
garðyrkjukonunnar, Jónu M. Jónsdóttur, gat ekki, að
þessu sinni, komist til prentunar í tæka tíð, vil ég
reyna að gefa nokkura hugmynd um þennan þátt starf-
seminnar á síðastliðnu ári.
Þar sem veturinn var mjög mildur og voraði óvenju-
lega snemma, mun allur trjágróður hafa verið lítið
skemdur undan vetrinum og skemdir ekki hafa orðið
til muna, af kuldunum í maí- og júnímánuði, þótt þeir
hinsvegar yrðu þess valdandi, að framfarir á öllum
trjágróðri urðu óvenjulega hægfara. Vegna þess, hve
sumarið var kalt og óhagstætt, urðu framfarir á öllum
trjágróðri mjög litlar. Reyniber náðu t. d. litlum þroska,
en visnuðu og féllu af trjánum hálfvaxin og er slíkt
sjaldgæft. Sprotar og brum trjáa munu því mjög illa
þroskuð og er hætta á, að afleiðingar þess komi fram
á næsta vori.
Tíðarfarið, þetta s. 1. sumar, var mjög einkennilegt
og á ýmsan hátt lærdómsríkt. Fyrri hluti sumarsins,
maí, júní og jafnvel júlímánuður, er mjög kaldur og
allan þann tíma eru framfarir á flestum gróðri og ekki
síst garðjurtum, svo hægfara, að útlit var fyrir algerð-
an uppskerubrest. Hitabylgjan, sem gekk yfir landið,
fyrri hluta ágústmánaðar, gerði þó kraftaverk. Aldrei
hefi ég séð aðra eins breytingu, á öllum jarðargróða,
verða á jafn skömmum tíma og sýnir það ljóslega, hví-
líka geysiþýðingu það hefði, fyrir alla ræktun, ef við
ættum það víst, að fá reglulega hlýjan kafla um há-