Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Side 85
burðarmagnið, en þar náði grasið strax svo algerðri
yfirhönd, að smárans gætti aldrei neitt að ráði. Vaxtar-
auki, fyrir 100 kg af kalksaltpétri, nemur 6.7 hestum af
heyi á grassléttunni, en aðeins 3.6 á smárasléttunni.
Saltpéturinn virðist því reynast hálfu lakar á smára-
sléttunni en á grassléttunni, eða með öðrum orðum: A-
burðarverkanir smárans, í tilrauninni, samsvara 150
kg af kalksaltpétri á ha árlega.
Til þess að rannsaka betur áhrif N-áburðar á smára-
sléttur var, árið 1932, byrjað á eftirfarandi tilraun á
nýrri smárasléttu. (Tafla XXII).
a. Enginn N-áburður.
Sáð um 40 % smára
(Saat mit 40% Klee)
(Keine N-Diingung).
b. 300 kg kalksaltp. á ha.
c. 600 kg kalksaltp. á ha.
Uppsk. í kg heys pr. ha. (Die Ernte in kg Heu pr. ha).
Á a-liðnum, var smárinn algerlega ráðandi öll árin,
á b-liðnum hélst nokkur smáraslæðingur, en grasið
hafði þó þar yfirhönd, en á c-liðnum gekk smárinn al-
gerlega til þurðar. Þetta kemur greinilega fram í upp-
skerunni. I 1. slætti er vaxtaraukinn af saltpétrinum
sæmilegur, en í 2. slætti hafa saltpéturslausu reitirnir
algerlega yfirhönd. Afleiðingin verður sú, að heildar-
vaxtarauki af saltpétrinum er rýr, lítið meira en helm-
ingur þess, sem hann venjulega gefur á nýjum, smára-
lausum sáðsléttum. Áburðargildi smárans samsvarar
því 200—300 kg af saltpétri í þessari tilraun.
E. M anell (50) komst að mjög líkri niðurstöðu,
við rannsókn á smárasléttum á leirjörð, í Götaborgs og
Bohus lán og á sandjörð, í Vármlands lán, og H. O s-
v al d (51) skýrir frá hliðstæðum niðurstöðum frá hvít-
smárasléttu í Flahult. (Tafla XXIII).
Vaxtaraukinn, af N-áburðinum, fer hratt lækkandi
eftir því, sem smára-% stígur. í tilrauninni frá Flahult