Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Blaðsíða 90
84
Tilraunin sýndi, að hlutdeild smárans í sáðmagninu
hefur nokkur áhrif, einkum fyrstu árin, en jafnast
furðu fljótt. Auk þess sýnir hún, að áhrif smárans fara
vaxandi fyrstu 3 árin, komu nær einvörðungu til greina
í 2. slætti fyrsta árið, en síðari árin líka mjög mikið í
1. slætti, þótt þau hlutfallslega séu altaf mest í 2. slætti.
Þetta bendir til þess, að smárasléttur eigi að slá
snemma, þess meiri verður seinni slátturinn, þess bet-
ur nýtur smárinn sín og þess minni hœtta er á að gras-
ið verði honum yfirsterkara.
Þessar tilraunir sýna mjög álitlegan vaxtarauka fyrir
hvítsmára, eða að meðaltali 15—20 heyhesta af ha. ár-
lega. Þar sem þetta atriði skiftir miklu máli, þótti rétt
að fá það staðfest í fleiri tilraunum.
Árið 1932 er byrjað á samanburði mismunandi að-
ferða við að fella niður grasfræ. Var tilraun þessi gerð
bæði með smáralausri fræblöndu og frœblöndu með
50% af Morsö-hvítsmára, þannig, að hægt væri að fá
sem gleggstan samanburð á þessum tveimur fræblönd-
um. (Tafla XXVI). Hvað niðurfellinguna áhrærir, næg-
ir að geta þess, að yfirleitt reyndist nokkuru betur að
herfa fræið niður, en að láta sitja við völtunina eina.
Tilraun þessi hefur gefið mjög mikinn og jafnan
vaxtarauka fyrir smárann, eða um 20 hesta af heyi af
ha árlega og er ekki hægt að merkja, að smárinn sé á
nokkurn hátt í afturför í tilrauninni. Annars sýnir þessi
tilraun nákvæmlega það sama og tilraunin með vaxandi
sáðmagn af smára (Tafla XXV). Árið, þegar fræinu er
sáð, er yfirleitt ekki tekið með, þá er aðeins slegið einu
sinni og af þeirri ástæðu, og ýmsum fleirum, á upp-
skera 1. ársins ekki samleið með hinum árunum, en það
má telja sem fasta reglu, að 1. árið verður vaxtarauk-
inn fyrir smára enginn eða mjög lítill, 2. árið kemur
vaxtaraukinn því nœr einvörðungu fram í 2. slætti, en