Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Page 118
112
1. Þessar smárategundir haja yfirleitt vaxiö lakar en
hvítsmárinn, þó getur rauösmárinn vaxið nokkuð jyrstu
árin og slœðingur aj honum hejur haldist í tilraunun-
um í jleiri ár. Alsikusmárinn hverjur hinsvegar mjög
fljótt.
2. Af háðum þessum smárategundum hejur orðið
nokkur uppskeruauki í tilraununum, en miklu minni
heldur en aj hvítsmára. (Tafla XXIV.). Ejtirverkana
gœtir i nokkur ár, ejtir að smárinn er alveg eða því sem
nœr horfinn.
3. Aj rauðsmára mun heppilegast að nota seinvaxin
afbrigði, svo sem Molstad- og Göte-smára, og slá ekki
seint, svo smárinn sé nokkuð sprottinn undir veturinn.
Aðrar fjölærar belgjurtir, sem reyndar hafa verið,
hafa engan árangur borið, sumar, svo sem maríuskór,
þó ef til vill aðeins fyrir skort á rótarbakteríum.
Tilraunir með grænfóðurbelgjurtir, ertur og flækjur,
hafa sýnt:
1. Jurtir þessar vaxa ekki vel og bera engin rótar-
æxli, nema smitun með rótarbakteríum sé við höfð,
jajnvel þótt jarðvegurinn sé auðugur aj alhliða nœr-
ingu, og í blöndu með höjrum, í slíkum jarðvegi, gætir
þeirra lítið, þar sem þær ekki qeta kept við hajrana.
(Tafla XXXII.).
2. Ertur og jlækjur, smitaðar með viðeigandi rótar-
bakteríum, vaxa prýðilega með höjrum, en virðast þó
ekki njóta sín jullkomlega í N-auðugum jarðvegi.
(Tafla XXXIV.), en i ófrjórri jarðvegi koma áhrij
þeirra mjög greinilega jram, bæði á vexti hajranna, lit
þeirra, hæð og blaðbreidd, og eins í verulega aukinni
uppskeru, sem getur numið 50—60% af grænjóðri og
20—30% aj heyi. (Tafla XXXVI.).
3. Engan verulegan mun er hægt að gera á þeim ert-
um og jlœkjum, sem reyndar haja verið í tilraununum.