Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Blaðsíða 124
118
Hafi smitun hepnast, má venjulega sjá árangur
hennar 1—3 vikum eftir að fræið er komið upp, sem
smá, ljósleitar æxlismyndanir á rótum jurtanna. Jurt-
irnar þarf þó að taka upp með varúð og hreinsa af
þeim moldina með gætni, svo æxlin falli ekki af.
Ertum og flækjum er best að sá sérstaklega, en blanda
þeim ekki saman við hafrafræið. Smáranum má hins-
vegar blanda saman við grasfræið eftir smitunina, þeg-
ar hann hefur rutt sig.
Ertu- og flækjufræ þarf að herfa vel niður og má
nota til þess fullskekt diskaherfi, en smárafræið má
herfa niður með léttu herfi (illgresisherfi) eða lítið
skektu diskaherfi. Að lokum er svo valtað.
Ekki er vert að sá smituðu fræi fyr en í júníbyrjun,
að nokkur hlýindi eru komin í jarðveginn, svo fræið
geti strax byrjað að spíra eftir sáninguna. Þó má jarð-
vegurinn ekki þorna alltof mikið áður en sáð er.
Eigi að sá smára í gróið land, þarf að gera það áður
en gróður byrjar til muna. Best er að geta rispað jarð-
veginn lítið eitt og hulið fræið á einn eða annan hátt. í
því sambandi vil eg benda á eftirfarandi aðferð.
Þar sem mykja er notuð til yfirbreiðslu á gróið land.
sem ennþá mun gert víðast hvar, er best að dreifa
mykju að haustinu, á það land, sem smáranum skal
sáð í næsta vor. Þegar jörð er nokkumvegin þýð, má
sá smáranum, 15—20 kg á ha og vinna síðan á landinu
með gaddavírsherfi eða öðru ávinsluherfi og raka af
áburðinn, sem ekki molnar niður í rótina, jafnóðum.
Eftir ávinsluna er svo gott að valta landið.
3. Hirðing sáðlendisins. Sláttur og heyverkun.
Illgresið — arfinn — getur oft valdið miklu tjóni á
sáðlendinu. Sjálfsagt er að reyna að hindra, að arfafræ
berist í jarðveginn meðan forræktunin varir, en það