Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Qupperneq 132

126
alhliða verðmæti og hollnustu fóðursins. Þetta er auð-
veldast að sýna með einföldu dæmi:
Meðalkýr, sem mjólkar 13 kg á dag, þarf 8 F.E. með
850 gr melt. eggjahv. á dag til viðhalds og mjólkur. Sé
hún fóðruð á hafraheyinu, töflu XXXYII., einvörðungu,
fær hún í 8 F.E. aðeins 630 gr. af meltanlegri eggja-
hvítu, og hlýtur því að geldast niður í 8—9 kg, mjólk á
dag, til þess að geta verið í eggjahvítujafnvægi. En fái
hún 5 F.E. af hafraheyinu og 3 F.E. af ertuhöfrunum
(sjá sömu töflu), þá fær hún 836 gr meltanlega eggja-
hvítu daglega og er þá mjög nærri eggjahvítujafnvægi.
Þannig mætti á ýmsan hátt sýna fram á, hvaða þýðingu
belgjurtirnar geta haft við fóðrun búfénaðarins.
Að lokum má svo benda á þýðingu belgjurtanna í
sambandi við nýbýlamálið. Undirstaða nýbýla er rækt-
unin, það er á henni, sem afkoma býlisins veltur. Land-
námsmaður nútímans getur ekki bygt afkomu sýna á
náttúrlegum frumgróðri víðra landa, eins og forfeður
okkar gerðu. Hann getur ekki heldur beðið þess í ára-
tugi, eða árhundruð, að hóllinn kringum bæinn hans
breytist í töðuvöll. Hann verður að rækta sinn tak-
markaða landskika og ræktunin þarf að koma fljótt og
gefa mikið af sér. Ovíða verður ræktun nýbýlanna
bygð á búfjáráburði, og aðeins, í einstaka tilfellum, er
hægt að hafa not þeirra áburðarefna, sem hafið, á einn
eða annan hátt, skolar að ströndum landsins. Það er að
vísu vel kleyft að rækta flestan jarðveg með tilbúnum
áburði einum, en eigi ræktunin að vera sæmilega af
hendi leyst og sómasamlega við haldið, á þann hátt,
hygg eg, að flestum frumbyggjum muni þykja áburð-
arreikningurinn þungur í skauti, samhliða öðrum
kostnaði, sem stofnun nýbýla hefur í för með sér.
Belgjurtirnar geta algerlega breytt ræktunaraðstöðu
nýbýlanna, Belgjurtagrænfóðrið getur strax á fyrstu