Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Síða 17

KRINGUM KRINGLU
17
hef ég ekki skoðað. Enn fremur er „prou(erbium)“ skrifað á spássíu
á f. 140v í 93 á sama hátt og í Kringlu og ,,prouerb:“ f. 61r.
Niðurstaða þessarar athugunar er sú, að óhætt sé að hafa það fyrir
satt að Laurents Hansson hafi haft Kringlu undir höndum, lesið hana
og skrifað á spássíur hennar, en úr því að notkunar Kringlu sér ekki
stað í varðveittri þýðingu Laurents Hanssonar, sem nær aðeins fram
að dauða Hákonar jarls Sigurðarsonar, þá er vert að hafa í huga að
þeirri þýðingu var lokið 1550-51 og eftir það lifði Laurents Hansson
a. m. k. ein sjö ár.
Þá skal vikið að yngri spássíuskrifum á Kringlublaðinu, sem eru
öll efst á fyrri blaðsíðunni.
„Lragm., Ólafs Saga hins helga“, segir Linnur Jónsson í inngangi
ljósprentsins að sé með hendi P. G. Thorsens, sem var bókavörður við
Háskólabókasafn í Kaupmannahöfn (d. 1883).
Fyrir neðan þetta hefur staðið með blýanti: „ár ingalunda ur
Codex Frisianus se facsim. i Ant. Russes I“. Svo las Finnur og þetta
má lesa að mestu í ljósprenti hans, en nú sjást þessi orð ekki lengur
nema að hluta. Sú skoðun sem þarna er verið að andmæla mun vera
runnin frá Jóni Sigurðssyni, sbr. skrá þeirra Ólafs Pálssonar frá 1841
um íslensk handrit í Svíþjóð, AM 927 4to, f. 87, og henni er haldið
enn rækilegar fram í skrá Arwidssons 1848.
Þá hefur C. R. Unger að sögn Finns skrifað „Cap. 160“ með blý-
anti efst til vinstri á blaðið, og er það einnig orðið mjög dauft. Sá
kafli Ólafs sögu helga sem texti blaðsins hefst í er 160. kafli í Heims-
kringluútgáfu Un^ers.
Loks er skrifað með blýanti ofarlega á geirann við kjöl safnmarkið
„KB Isl. perg. fol. 9“. Þetta safnmark er notað í skrá Gödels 1897-99
og hefur verið notað síðan.
8. Aldur Kringlu
Áður en ljóst varð að blaðið í Stokkhólmi væri úr Kringlu hafði þetta
glataða handrit verið tímasett á grundvelli innri. röksemda, en bæði
þær tímasetningar og þær sem yngri eru hafa verið ögn mismunandi,
allar þó innan tímamarkanna 1250-80 og flestar nálægt 1260. Þær
innri röksemdir sem unnt er að taka mið af skulu nú raktar.
í Heimskringlutexta (útg. F. J. III, 278) Kringlu og AM 39 fol.