Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Qupperneq 50

50
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
og 30. marz 1939, enda kveðst hann í bréfi 19. apríl 1939 ekki vita,
hvernig hann eigi nógsamlega að biðja Sigurð afsökunar á tómlæti
sínu og hirðuleysi. Hann er þó hress í bragði, þegar hann fer að ræða
áhugamálin, og segir þar, er hann víkur að Árnanefnd og viðfangs-
efnum hennar: ,,Ég býst við, að Arup hafi endanlega fengið þessar
25 þús. á ári í finrm ár - allt sem ég um það veit er það, sem ég sá
í Morgunblaðinu. En fáist þær og friður til starfa, held ég bezt væri
að verja þeim til orðabókarinnar. Eftir fimm ár gæti hún verið vel
á veg komin, svo að eigi þætti takandi í mál að láta þar við lenda.
Mér finnst því bezt að láta fornaldarsögurnar og riddarasögurnar
bíða. Við verðum að fá orðabók, það er lífsskilyrði fyrir íslenzku-
nám heima og erlendis. Og nú þyrftum við að koma á fundinn með
ákveðið plan um orðabókina, svo að þegar megi byrja á verkinu. Ég
er sammála Craigie um það, að bezt sé að byggja orðabókina á efn-
inu í þeim eldri, en ekki að fara að orðtaka allt á ný, nema það sem
ekki var tekið tillit til í þeim fyrri. Ég mun reyna að fá skriflegt álit
Craigies um þetta, og þú og þið þarna heima komið fram með ykkar
álit. En hér verðum við að vera samtaka, þegar á fundinn kemur.
Gæti ekki Einar Ól. Sveinsson staðið fyrir verkinu, því að ég tel efa-
samt, hvort Stefán Einarsson fáist.“
Stefán Einarsson minnist á þetta orðabókarmál í grein um Halldór
í Árbók Landsbókasafns 1957-58 (pr. 1959) með svofelldum orðum:
„Annað stórvirki, sem Árnasjóður beitti sér fyrir, þótt Halldór muni
ekki hafa átt frumkvæði að því, var samantekning nýrrar og full-
komnari íslenzkrar orðabókar um fornmálið. Þetta var ráðið á fundi
1939, en þegar Halldór kom vestur af honum, bauð hann mér stöðu
senr aðalhöfundur orðabókarinnar. Þáði ég það, en komst ekki austur
um haf fyrir stríðinu."
Halldór víkur öðru hverju að orðabókarverkinu í næstu bréfum
og hefur að vonum áhyggjur af því.
í bréfi 13. febrúar 1940 þakkar Halldór Sigurði fyrir Andvökur,
úrval það, er Mál og menning gaf út og Sigurður sá um. Lýkur
Halldór miklu lofsorði á inngang Sigurðar, enda sé hann „sjálfsagt
það bezta, sem skrifað hefur verið á íslenzku um líkt efni“. Þá getur
hann þess, að Hjalti Jónsson hafi sent sér sögu sína (þ. e. Sögu Eld-
eyjar-Hjalta), „og þótti mér mjög gaman að lesa hana. Þar hefur
þú gert gott verk að leiða þá saman, hann og Hagalín, því að bókin
er stórmerkileg.“
í bréfi 3. október 1943 þakkar Halldór Sigurði eintak af íslenzkri