Réttur - 01.12.1916, Blaðsíða 14

- Í28 -
óvanar þingstörfum og landsmálastarfsemi. í stað þess tak-
ið þið að ykkur gott málefni, landspítalamálið. Pað er fall-
ega kvenlegt, að þið kjósið ykkur það mál. En fegurst er
þó aðferðin. Hún er hvorki meira né minna en fyrirmynd.
Þið farið hér ekki af stað með brauki né bramli né mílu-
löngum blaðagreinum, sem einatt tefja fyrir sigri góðra
mála, heldur ráðizt þegar til framkvæmda, skrumlaust og
hljóðalaust, og farið í eiginn vasa. Er óskandi, að þið hald-
ið svo fram stefnunni. Pá er þið hafið komið þessu . máli
yðar fram, snúið þið yður á sama hátt að öðrum málurn,
hvort heldur það eru mentunar- eða líknarmál. Væri ekki
lítils vert, að þið beittust fyrir umbótum á mentun og
kennslu fátækra kvenna, sem er stórum ábótavant. Nóg eru
verkefnin með þjóð vorri, sem á svo margt óunnið. Ef
þeir færi allir líkt að og þér, er eignazt hafa málefni eða
hugsjón, sem þeir trúa á, hefðum vér náð þar í ofurlítinn
Aladdínslampa, að vísu ekki eins hraðvirkan og í æfintýr-
inu, en furðu máttugan þó. Hún myndi reynast fljótfarn-
ari, leiðin milli hugsjónar og framkvæmdar, en nú gerist.
Svo rís hann á komandi árum, spítalinn ykkar, íslenzku
konur, storkureistur og storkutraustur, á einhverjum feg-
ursta blett hins fegursta staðar vors fagra lands. Hugsum
hátt og djarft um hann. Vonum, að ófæddir snillingar eigi
þar eftir að uppgötva mikilvæg vísindaleg sannindi og finna
þar ráð gegn sjúkdómum, er vér nú erum varnarlausir fyr-
ir. Þetta er að vísu ekki nema vorbjartur draumur. En hitt
er vissa, að þar á margur eftir að fá bót þungra meina, og
að líknar- og læknishendur létta þar mörgum síðasta stríð-
ið, ef til vill sumum okkar, er nú erum hér stödd, þá er
vér seinast kveðjum blikandi vorið og yndisbláu íslenzku
fjöllin, ástvini vora og allt það, sem vér unnum og fengið
hefir oss unaðar í þessu hverfula og hraðstreyma lífi.
Sigurður Guðmundsson.