Réttur


Réttur - 01.12.1916, Blaðsíða 92

Réttur - 01.12.1916, Blaðsíða 92
- 206 - Allir karlar, allar konur og öll börn í Winnipeg hafa hjálpað til að auka verðmæti landsins, sem borgin stendur á. Eignast þau þá ekki öll hluta af því verðmæti, sem þau hafa hjálpað til að framleiða? O nei. Pað mun (samkvæmt landslögunum) renna í vasa þeirra fáu manna, sem landið eiga og sumir þeirra eiga ekki heima hér í landi. Verðmæti landsins stafar eingöngu af þroska þjóðfélags- ins og þessvegna á þjóðfélagið að nota það til almennra þarfa. Ef við hefðum gjört þetta í Winnipeg, þá hefðum við haft nóg fé til hinna almennu nauðsynja fyrirtækja, án þess að hleypa okkur í skuldir. Verðmæti landsins að umbótum frádregnum hefir aukist um 37 miljónir kr. árlega s.l. 10 ár. Hver skapaði það verðmæti ? Hver fékk það? Mikilvægustu atriði þjóðfélagsskipulagsins eru innifalin í þessum spurningum. Miljónamæringurinn Carnegie segir, að 90 af hverjum 100 miljónerum hafi grætt auð sinn á verðhækkun lands. Við höfum eignast nokkra miljónera hér í Winnipeg síð- asta áratuginn, en okkur hefir líka skort baðhús, skóla, sjúkrahús, sæmileg sorpræsi o. fl., af því að okkur hefir skort peninga. En þeir góðu menn, sem stungið hafa í sína vasa verð- mæti því, sem við allir höfum framleitt, hafa nóga peninga. En svo eg láti þá njóta sannmælis, þá verð eg að segja það, að þeir hafa lánað okkur dálítið fé með gangvöxtum. Pegar við verðum vitrir, þá munum við láta þjóðfélagið fá tekjur af því verðmæti, sem það hefir skapað. Þetta get- um við gjört með því að afnema alla þá skatta, sem hvíla á vinnunni og framleiðslunni, en fá peninga til almennu útgjaldanna með því að leggja skatt á verðmæti jarðarinnar. Winnipeg Tribune 27. maí 1911.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.