Réttur - 01.12.1916, Qupperneq 43

- 15*7 -
antekninga, og virðist því grasbýlum í þessu formi vera
æði mikið markaður bás.
Á hinn bóginn er óhætt að halda því fram, að til sveita
hér á landi er nóg verkefni fyrir miklu fleiri handiðnamenn,
en þegar eru fyrir, og virðist þá vel geta farið saman, að
þeir taki land til ræktunar á þennan hátt, meðfram atvinnu
sinni. Til þessa virðist þó því aðeins ástæða, að þeir sé við
fjölskyldu bundnir, enda getur þá farið svo, að væntanleg
börn þeirra geti brátt hirt um býlið og ræktað það til
fullnustu.
Er það bending til ungra manna, sem ógjarna vilja flýja
sveit sína, en sjá ekki fram á, að þeir geti átt framtíð þar
sem sjálfstæðir heimilisfeður, að þeim er ólíkt greiðara að-
göngu, ef þeir vinna til að læra einhverja handiðn, og
leigja svo eða kaupa iand til ræktunar. Auðvitað eru ekki
allir þeim hæfileikum gæddir, að geta lært verklegar iðnir,
svo eftirspurn verði eftir atvinnu þeirra, en hér getur þó ver-
ið um margt að velja. Eg hygg að ekki þurfi stórt bygð-
arlag til að þar sé nóg verkeíni fyrir t. d. 1 járnsmið, 2
trésmiði, 1 múrara, 1 söðlasmið, 1 bókbindara o. s. frv.,
ekki sízt, ef miðað er við að þeir hafi um dálitið bú að
hirða. Læt ég hverjum eftir að dæma um það, hvorthverju
bygðarlagi væri hagkvæmara og uppbyggilegra að kaupa
mest af slíkri vinnu að, eða fá hana framkvæmda af þar
búsettum mönnum.
En eins og áður er fram tekið, er þessi leið ekki fýsi-
leg fyrir menn eins og þeir gerast, »upp og ofan«, enda þótt
ráðdeildarmenn sé. F*eir frumbýlingar, sem ekki hefði á ann-
að að treysta en bústofn sinn, yrði óumflýjanlega að tryggja
býli sinu engi og beit í nágrenninu, því það virðist eina
leiðin fyrir þá til þess að geta beðið eftir ræktun býlisins*.
En það verður aldrei brýnt of vel fyrir þeim, sem þetta
hefði í huga, að það er ekki einungis áhætta, heldur og
• Það væri þá helzt, að hjá þessu yrði komizt á áðurnefndum býlum,
í nánd við kaupstaði, sem gæti dregið að sér útlendan áburð og
eldivið.