Réttur - 01.10.1929, Qupperneq 27

Rjettui'] FYRSTA AR MITT SEM VERKAMAÐUR í R R 235
heyrði hana syngja í fyrsta sinni, og í annað sinni
hefði hún farið út, til þess að sjer yrði ekki ilt.
Á tíu ára hátíð byltingarinnar tók hún ofan nokkrar
ritningargreinarnar og festi upp laglega mynd af
Lenin í staðinn. Gladdi það mig mjög og var jeg henni
þakklátur fyrir.
Af því að hún var á eftirlaunum, þurfti hún oft að
finna bæjarstjórana í þeim borgarhluta (Rajon), sem
við áttum heima í. Jeg spurði hana hvernig henni fjelli
við þá. Hún ljet vel yfir því. »Þeir eru mjer góðir, og
í næsta mánuði fæ jeg hjá þeim einn faðm af birki til
eldsneytis«.
Eitt kvöld hafði hún verið á samkomu trúaðra.
Ræðumaður hafði sagt, að fríhyggjumenn sönnuðu
sjálfir að Guð væri til, með því að segjast vera guð-
lausir. Það sauð i henni hláturinn, er hún sagði frá
»fyndni« þessari.
Fleira frá verksmiðjunnt.
Fyrsta skifti er jeg kom inn í 2. deild, tók jeg þeg-
ar eftir því, að hún var ný og í ágætu standi. Til henn-
ar var betur vandað og henni var betur haldið við
heldur en verksmiðjum í Vesturheimi, þar sem jeg
hafði verið að vinnu. Rennuhólkar allir og hinir afar
stóru járngeymar voru vendilega málaðir. Einn vei'ka-
maðurinn var altaf að sópa og þvo gólfin. Það er afar
nauðsynlegt, að í litarverksmiðju sje vandlega gætt
hreinlætis, svo að ekki komi ryk. í því voru verksmiðj-
urnar vestra langt á eftir. Seinna komst jeg að því,
að þessi deild var aðeins eins árs gömul og því gerð af
verkfræðingum og verkamönnum hins nýja ríkis. Sjer-
staklega hafði verið vandað til loftræstingarinnar, og
var hún í besta lagi, en það er einkar nauðsynlegt fyrir
heilbrigði verkamannanna, því að oft koma fram skað-