Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Qupperneq 66

Gísli
Skarphéöinsson
formaöur
Bylgjunnar
66 VÍKINGUR
Frá forystunní
Þegar ég settist niöur til aö festa á blað
eitthvað um baráttumál samtaka okkar, hélt ég
að það yrði á einhvern hátt tengt nýafstöðnum
samningsmálum eða kjaramálum almennt.
Sú varð þó ekki raunin á. Öryggis- og björg-
unarmál þokuðu öllu öðru til hliöar. Ekki vegna
þess að kjaramál okkar séu endanlega í höfn,
og þar vanti aðeins punktinn aftan við. Þar
munu i framtiðinni sem hingað til vinnast
áfangasigrar.
Öryggismálin eru annars eðlis, þar er ekki
samið um málin, frá ári til árs. Nei, þar er barist
um lif eða dauða. Hvers vegna þau eru mér svo
ofarlega i huga einmitt núna er vegna þeirra
skipskaöa og slysfara sem orðið hafa nú í
vetur, og þeirrar umræðu sem farið hefur fram
þeirra vegna.
I mörg ár hefur athygli þeirra stofnana sem
sjá um öryggismál fyrir sjófarendur.Siglinga-
málastofnunar, S.V.F.’l o.fl. aðallega beinst aö
skipunum sjálfum og búnaði þeirra. í dag er
flotinn þvi almennt vel útbúinn öryggistækjum
af ýmsum gerðum. Fullyröa má að þar stönd-
um viö fremstir meöal þjóða. Að hluta má
þakka það framtakssemi ýmissa útvegs-
manna, brennandi áhuga forystumanna í
S.V.F.I., samtökum sjómanna o.fl.. Ef við
snúum okkur næst að þeim þætti öryggismála
er snýr að leit og björgun er S.V.F.Í. þar fremst.
Björgunarsveitir þess eru dreifðar um land allt,
flestar vel útþúnar til að sinna sinu hlutverki og
hafa sýnt það i verki gengum árin. Þegar
kemur að þætti stjórnvalda í þessum málum
kemur annaö upp á teningnum. Þar ræður
feröinni, að mér finnst, afskapleg niska og
afturhaldssemi. Dæmi: Landhelgisgæslan er
rekin á hægagangi. Menn viröast hafa týnt
áttum um hvert hlutverk hennar á að vera í
framtiðinni og margir ágætis menn er þar vinna
sitja og þiða dagskipana. Fjármagn til tækja-
kaupa og viðhalds er af skornum skammti og
hafa einmitt nýskeð komið í dagsljósið slík
mál. þarna þyrfti að bregðast snöfurmannlega
við og efla Gæsluna á allan hátt, kaupa þarf
aðra þyrlu, stærri en þá sem fyrir er, og stað-
setja þær á tveim stööum á landinu. Þyrlan er
ómetanlegt þjörgunartæki, það hafa þeir menn
sannað sem henni stjórna, svo ekki verði um
villst.
Sjómælingar Íslands eru næst á listanum.
Eins og þær eru úr garöi geröar í dag mætti aö
ósekju leggja hana niöur. Hvaða fyrirtæki sem
rekur Ijósritunarþjónustu gæti tekið við hlut-
verkinu. Þar fer i raun ekkert annað fram en að
endurprenta gömlu Herforingjaráðskortin með
litum og einstöku lóranlinum á. Leiðsögubók
fyrir sjófarendur hefur legið hjá þeim í handriti
árum saman en ekki fengist prentuð vegna
auraleysis. Hún var gefin út, siðast skömmu
eftir strið og hefur verið ófáanleg árum saman.
Samkvæmt reglugerö ber islenskum skipum
að hafa hana meö öðrum öryggisbúnaði. Nei,
rikisvaldið bruðlar ekki með peninga þegar
öryggismál sjómanna eiga i hlut. Nokkuð hefur
i fjölmiðlum undanfarið verið fjallað um yfir-
stjórn björgunarmála. Það hefur verið nokkuð
á reiki hver ætti þvi hlutverki að gegna. Það
hlýtur að vera krafa okkar sem sjó stunda að
tekin verði af öll tvímæli þar að lútandi. Ekki
sist ef litiö er til þeirrar þróunar sem er aö
verða í endurnýjun fiskiskipa á siðustu timum.
Þar stefnir allt i að útgerð á áttæringum og
þaðan af minni förum veröi það sem blifur i
framtiöinni. Ekki er það samt svo gott að
þessir nýju bátar (9,99 lestir aö stærð) séu
með Engeyjarlaginu eða þannig. Þeir sýnast
hannaöir af fuglafræðingi sem hefur að sér-
grein hálfkafara af andaætt. Stjórnvöld viröast
ekki skorta peninga né pappir þegar þau þurfa
að unga út reglugeröum um boð og bönn er
snúa að atvinnu okkar sjómanna. Mér fyndist
það vegleg afmælisgjöf til okkar samtaka ef
tekið yrði myndarlega á þessum málum sem
ég hef drepið á hér að framan. Ég tala ekki um
ef þeir lóguðu nokkrum reglugerðum um end-
urnýjun fiskiskipa og fiskveiðistjórnun í leið-
inni.
Að endingu vil ég fyrir hönd Bylgjunnar
senda Farmanna- og fiskimannasambandinu
bestu árnaðaróskir í tilefni afmælisins. Megi
það vaxa og dafna til að verða sem best i
stakk búið til að takast á við vandamál fram-
tiðarinnar.
Ísafirði 22. mars 1987,
Gisli Skarphéðinsson.
J