Andvari - 01.08.1961, Blaðsíða 68

162
SVEINN SKORRL HOSlvULDSSON
ANDVARI
fundi, sem Eiríkur man eftir. Kökuskurð-
ur för fram „til að liafa inn peninga".
Hver sneið var seld fyrir 5 eða 10 cent
og etin af kaupendum þar á staðnum.
Hundur nokkur var þar á fundi (sem ekki
var þó alsiða), náttúrlega bláfátækur og
peningalaus. Þar var og gömul kona, sem
ckki keypti neina sneið. Gestur veitti
þessu athygli og kaupir sneið handa kon-
unni og aðra handa hundinum. Komst
þetta ekki orðalaust af. Konan „fornem-
aðist“, af því hundinum var gert jafn-
hátt undir höfði og henni."1)
Víðar mun Gestur hafa verið skemmt-
unarmaður en á fundum góðtemplara.
Segir frá því í Heimskringlu 20. nóvem-
ber 1890, að þeir hafi allir lesið upp á
samkomu, er íslenzka kvenfélagið í
Winnipeg hélt til ágóða fyrir spítala,
hann, Einar Hjörleifsson og Jón Ólafs-
son. Og oftar kom hann fram á skemmt-
unum þar.
Fyrirlestur þann um íslenzkan nútíma-
skáldskap, sem Gestur flutti í Reykjavík,
hélt hann aftur í Winnipeg. Segir af
því í Heimskringlu 6. nóv. 1890:
„Fyrirlestur um nýja skáldskapinn á
íslandi hélt hr. Gestur Pálsson 3. þ. m.
á Albert Hall. Aheyrendur voru fáir, um
100 manns."
Þennan fyrirlestur flutti Gestur víðar.
Segir í Heimskringlu 18. desember, að
hann hafi farið suður í Dakota til að
halda þar fyrirlestur. Virðist mikil hrifn-
ing hafa gripið um sig þar syðra, og segir
af för Gests í Lögbergi 24. des. 1890:
„Mountainbúar gáfu hr. G. P. silfur-
búinn staf og Gardarbúar gullhring í
viðurkenningarskyni fyrir skemmtunina."
Af þessu tilefni orti Stephan G. Steph-
ansson Gestrisni:
Hann Skáld-Gestur „vantrúarvilltur",
sem verk heldur betri en trú,
að sunnan kom silfraður, gylltur
af sæmdum frá lútherskum múg.
Og stórmikill vegur hans varð þar —
og væn fékk hann gersemin slík
sem gullhamra-bauginn frá Gardar
og grásilfur-stafinn úr Vík.
Að þessu fyrirlestrahaldi er vikið í
fréttabréfi frá Dakota í Heimskringlu 28.
jan. 1891:
„Það var eins og að menn vöknuðu af
einhverjum dvala, þegar það fréttist, að
herra Gests Pálssonar væri von hingað
suður og að hann ætlaði að flytja fyrirlest-
ur á Mountain, Garðar og Hallson. Það
er hvort tveggja, að það er sjaldgæft, að
oss Dakota-lslendingum veitist sá heiður,
að skáld þjóðarinnar heimsæki oss, enda
var það auðséð, að í þetta sinn var um
eitthvað nýtt að gera. Aldrei þess vant,
heyrðust svo raddir úr öllum áttum, að þá
langaði til að fara á skemmtisamkomuna
á Mountain 19. des. Alla langaði til að
sjá og heyra Gest; en kringumstæðnanna
vegna urðu margir að sitja heima. Þó var
samkoman óvanalega fjölmenn á Moun-
tain, og aldrei fyrr munu menn hafa verið
jafn-almennt ánægðir með nokkra
skemmtisamkomu, sem haldin hefur verið
liér. A Garðar hélt herra Gestur fyrir-
lestur 17. s. m., og á Hallson þann 18.
Og báðar þær samkomur munu einnig
hafa verið fjölmennar."
Um þessa för segir Guttormur J. Gutt-
ormsson:
„Vinur minn í N.-Dakota, sem mundi
eftir komu hans þangað í fyrirlestraerind
um, sagði mér, að hann hefði drukkið
mjólk blandaða brennivíni, áður hann
hóf fyrirlesturinn, og flutt hann af mestu
snilld."1)
1) Bréf til mín frá Guttormi J. Guttormssyni.
1) Bréf til mín frá Guttormi J. Guttormssyni.