Andvari - 01.01.1928, Síða 76

74
Söfnunarsjóðurinn
Andvari
styrk neinstaðar að, en 17 fyrstu árin var honum stjórn-
að borgunarlaust.
í lögunum um söfnunarsjóðinn var það tvennt sér-
staklega haft fyrir augum, að fé hans væri sem bezt
tryggt og að vextir af innstæðu í honum gætu þó verið
sem mestir. Að því er fyrra atriðið snertir, þá er svo
ákveðið, að fé sjóðsins má einungis lána út gegn fyrsta
veðrétti í fasteign, er sé að minnsta kosti helmingi meira
virði en láninu nemur; að eins ef sérstaklega stendur á,
má lána gegn annarri tryggingu, ef stjórnarráðið sam-
þykkir það, en aldrei má veita neitt lán, nema forstjór-
arnir séu allir á einu máli um, að það sé fulltryggilegt.
Enn fremur eiga viðskiptamenn sjóðsins kost á að kynna
sér af fylgiskjölum ársreikningsins, hvernig og með hverri
tryggingu fé sjóðsins er ávaxtað. I þau 42, ár sem söfn-
unarsjóðurinn hefir staðið, hefir hann aldrei orðið fyrir
neinu tapi. Fyrir síðara atriðinu er séð með því, að rekstur
sjóðsins geti orðið sem kostnaðarminnstur. Utborgunum
öllum veit stjórnin af löngu fyrir fram og þarf því sjaldan
að hafa nema mjög lítið fé fyrirliggjandi, og getur því
haft nálega allt fé sjóðsins stöðugt á vöxtum. Því er
það, að innstæðuvextirnir hafa síðan 1908 getað verið
nærri eins háir og útlánsvextirnir; nokkur undanfarin ár
hafa innstæðuvextirnir verið 5,90°/o og útlánsvextirnir
6°/o; þó hefir safnazt varasjóður, sem nú er orðinn yfir
100000 kr.
Eitt og annað hefir þótt athugavert við söfnunarsjóð-
inn, svo sem það, er nú skal greina:
Margir töldu það framan af mjög ískyggilegt að leggja
fé í aðaldeild söfnunarsjóðsins, af því að aldrei er hægt
að taka það þar út, en það er einmitt þetta, sem er
full trygging fyrir því, að féð geymist um aldur og æfi
og ávaxtist eftir því sem upphaflega er ákveðið; ef hægt