Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 4

IV
um tíma að ráða, sömuleiðis peninga til að gefa
hann út í heilu lagi, þá var eg sömuleiðis tiltölulega
ung, 35 ára, og andi minn og heilsa lítið lömuð. Svo
hafði ég, þá er ég var í annari heimsálfu, ákafa
heimþrá. Allt hér heima fannst mér vera svo göf-
ugt og fagurt, já, og nærri því guðdómlegt. Og með
þær hugsjónir fyrir sálaraugunurn skrifaði ég upp
hjá mér margar af þeim greinum, sem eg seinna
fléttaði utan um og hafði í Brynjólf biskup. Sömu-
leiðis »Landið mitt«, gerði ég áður við líkt tækifæri,
og notaði það svo í hann. En það sem kemur frá
hjarta, leitar vanalega að hjarta og finnur það.
Þessi skilyrði eru ekki lengur til staðarvið Jón
biskup Arason, því nú verð ég að semja hann í þeim
tómstundum, sem ég hef afgangs frá »Dvöl« og marg-
víslegum öðrum önnum, sem fljóta af núverandi lífs-
stöðu minni. Þar að auki er ég nú fullra 58 ára
gömul, og eðlilega hefir margt mætt á anda mínum
og heilsu þessi síðustu 23 ár. Landinu mínu ann
ég eins heitt og ég gerði þá, en á annan hátt. Nú
hef ég það Iíka íyrir augunum, svo þar komast eng-
ar töfrandi hugsjónir að.
Þegar þessi skilyrði eru lögð saman, verður mis-
munurinn svo mikilt, að ólíklegter að seinasta verkið
mitt geti mætt mínu fyrsta.
En það er að eins eitt skilyrði, sem er hið sama
þá og nú, og það er traustið á Guði. Og það getur
riðið baggamuninn.
T. Þ. H.