Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 9

DRAUPNIR.
4i
góður vinur, að hann vildi feginn létta bölið ef
hann mætti, en mátturinn er svoveikur". „Hitt
mun þó vera ástæðan öllu heldur, að færri munu
þeir vera, sem gera sér far um að græða ann-
ara rnein", svaraði Elín.
„Sem hafa meðöl við meinum", ansaði hin.
„Svo eru sumir, sem vilja ekki taka inn bragð-
ill lyf".
„O, jú, verið getur það, og einkanlega ef
læknirinn er þá ekki nema skottulæknir", svar-
aði Elín.
Solveig sá þá og heyrði, að vinkona sín
var orðin reið, og vildi því fyrir hvern mun
breyta umtalsefninu, hún benti henni því á örn,
sem var að elta steindepil og sagði: „Sjáðu !
Þarna leika tveir ólíkir".
Elín leit við, flaug eitthvað íhug og sagði:
„Já, og hvernig skyldi leikurinn enda?" „Ef
til vill með sigri hins veikari", svaraði Solveig.
Elín þagði og fór að hugsa, en þegar hún hélt
áfram að þegja, sagði Solveig: „Um hvað ertu
að hugsa?"
Elín svaraði: „Ég er að hugsa um, hvað
undarlegur skapadómur það er, að allt sem er
umhverfis oss skuli vera fagurt, friður og sam-
ræmi — ég á við náttúruna" — þær voru þá
komnar fram á hamraeyjuna tignarlegu, sem
mændi eins og konungur frá hásæti sínu upp
yfir héraðið beggja megin — „en þessar lifandi