Draupnir - 01.05.1903, Síða 11
DRAUPNIR.
43
nokkurs, þó að konan standi langt fyrir ofan þá,
sé ættgöfugri, menntaðri og mikilhæfari".
„Konan má ekki sjálf finna til yfirburð-
anna, Elín mín‘‘.
„Hver á þá að finna til þeirra, ef hán gerir
það ekki f"
„Það á maðurinn sjálfur að gera, hann á
sjálfur ósjálfrátt að finna sig knúðan af yfirburð-
um konunnar, því þessir þögulu hæfileikar og
tign er það sem talar hæst“, sagði Solveig. Elín
rak upp kuldahlátur um leið og hún sagði:
„Ekkert talar svo hátt í eyrum Ara, að sjálfs-
elska hans sé ekki enn þá háværari og deyfi
allar aðrar raddir". „Og þó leikur það orð á
honum, að hann sé stilltur eða merkur maðurf"
sagði Solveig. „Djöfullinn fær líka bezta orð,
þegar hann breytir sér í ljóssins engil", svaraði
Elín. „I einu heyri eg þó að þið eruð lík, Elín
mín, og það er f metnaðarfýsninni".
Elín leit við, og sá að örnin var komin upp
á eyjarnefið, og var í áköfum eltingaleik við
titlinginn, sem ýmist lenti í klóm hans, eða slapp
úr þeim í dauðans ofboði, og sagði þá eins og
við sjálfa sig: „Hann er græðgisagn þess
sterka, veslingurinn, og verður honum að bráð,
ef ekkert óvænt atvik frelsar hann. En hvaðan
ætti það að koma —?“ Þessu fór hún nú að
velta fyrir sér f huganum. Hún hafði verið upp-
fóstruð í þessum skáldlegu hamraheimkynnum,