Draupnir - 01.05.1903, Side 13

DRAUPNIR.
45
fram með hamrabeltinu, titlingurinn eygði smugu
í bjarginu og flaug inn í hana og hvarf sjónum
þeirra. Örnin sveiflaði vængjunum í bræði á
klettasnös, beið stundarkorn og þeytti svo flugið
út í sjóndeildarhringinn og hvarf. „Þarna bjó
styrkleikinn í lítilli smugu", sagði Solveig; „gerðu
slíkt hið sama, ettu ekki kappi við hinn sterk-
ari, því á sama stendur, tneð hverju heiðarlegu
meðali sigurinn vinnst". „Eg skil ekki þessa
samlíkingu þína, Veiga mín“. „Taktu ráð stein-
depilsins og feldu þig", sagði Solveig. „Að
fara í felur, Solveigmín! Nei, ekki ég—“. „Eg
átti heldur ekki við að þú feldir þig, heldur
slægir undan; þú getur þrátt fyrir það haft þitt
fram. Á morgun mun titlingurinn víkja til starfa
sinna, því hann hefur ekkert misst, en einungis
forðað sér". Elín varpaði sér niður í grasið og
sagði mæðilega: „Þú dæmir eins og blindur
maður um lit, þú þekkir ekki Ara, og mig lítið
líka, þó við höfum leikið okkur hér saman, þá
hefir svo margt og mikið breytzt fyrir okkur
báðum, að við erum nú næsta ólíkar litlu stúlk-
unum, sem voru að fela sig hérna í hamraskút-
unum og fara í skessuleiki, — þá vorum við að
leika okkur, en nú er alvara komin í leikinn.
Ég segi þér satt, að ofmikil tilslökun á mína
hlið mundi breyta mér í ambátt hans". „Hent-
ar ykkur þá betur ófriðurinn?" spurði Solveig.
„Ég held það", svaraði hin. Solveig hugsaði sig