Draupnir - 01.05.1903, Side 22

54
DRAUPNIR.
samri nóttu, áður hann fékk rekið réttar síns og
heilagrar kirkju, og hann minntist þess nú svo
glöggt í einveru kvöldsins. Því hversu harður,
miskunnarlaus og drottnunargjarn, sem hann var,
fannst honum samt, að hann hefði oft orðið
hart úti og ekki náð fullkomnum rétti sínum,
eða hanti vissi ekki, hvað að sér gekk. Það
var svo langt frá, að hann væri ánægður, því
brúnirnar voru einlægt að dragast þéttara saman
og hrukkurnar að flykkja sér upp yfir nefinú,
eftir því sem andi hans gróf upp úr fylgsnum
gleymskunnar fleiri og flóknari mál, er hann
hafði sumpart unnið, en farið þó í einhverju
tilliti halloka. Því eptir því sem maðurinn
er heimtufrekari, eftir því finnst honum fleira
vanta á, að kvöðum sínum sé fullnægt. Hann
sem hafði verið í ráði með Gauta erkibiskupi,
þegar hann í umboði ríkisráðsins í Björgvin rit-
aði til Lybekk um, að afnema heimild Hamborg-
ara að verzla við ísland, skyldi nú vera hafður
í svo litlum metum á þessum hólma, að bænd-
ur vildu bera sig ráðum og sýna sér mótþróa.
Þá voru dagarnir aðrir! Og honum fannst
eins og svo mörgum öðrum, að hann vera sá
þröytti og undirokaði, og það var hann með
sönnu, því hann var orðinn mjög fyrirgengileg-
ur upp á síðkastið, og stríðið þreytir, hvort
sem það er háð með göfugu eða ógöfugu miði
fyrir augum. Og án stríðs gat hann ekki lifað.