Draupnir - 01.05.1903, Side 23

DRAUPNIR.
55
í þessum öngum sínum tók hann upp fornt
skjal og fór að Iesa það. Það var frá þeim
tíma, að Matthías biskup var á Hólurn, á bisk-
upsárum Gottskálks Kenikssonar, frænda og fyr-
irrennara hans, og þetta skjal var frá Ólafi erki-
biskupi í Björgvin skrifað fyrir mörgum árum,
þar kallar hann Matthías meinsærismann, sem
hefði svarið, að Gottskálk biskup væri dauður
mörgum árum áður en það skeði, og væri hann
því bannsetningamaður, og ef hann hefði dregið
nokkuð undir sig af eignum staðarins og kirkj-
unnar, þá skyldu íslendingar hjálpa sér, Ólafi
biskupi Rögnvaldssyni, til að ná því aftur. Þar
næst tók biskup fram annað bréf, tór skyndilega
yfir það, og sagði við sjálfati sig:
„Þetta eru peningar, sem staðurinn og kirkj-
an fær aldrei endurgoldna, því Matthías var ör-
eigi, og dó sama árið, sem eg vígðist hingað,
— því ver er hann dauður — hann hefði átt
skilið, að fá sömu málalok og Jón biskup Gerriks-
son herra hans fékk“. Honum gramdist, að
dauðinn skyldi hafa svift sig annari eins ánægju,
og að bannfæra og hegna honum.
„Í5á hefir ekki látið sér allt fyrir brjósti
brenna", hélt hann áfram. „Að fara til Róma-
borgar og svíkja út úr hinum heilaga föður páf-
anum vígsluleyfi, það eru óheyrð undur! En
þó honum hafi með vélum heppnast, að blinda
augu hins heilaga föður í Róm, sem var í slíkri