Draupnir - 01.05.1903, Síða 28

6o
DRAUPNIR.
kon . — biskup lauk ekki því, sem hann ætl-
aði að segja, því hann mundi þá eftir, að hann
hafði ekki lokið sínu máli, en hann var einn af
þeim mönnum, sem féll betur að fræðast af öðr-
um, en fræða aðra. „Það er nokkuð annað
frændi", sagði hann nú, „sem ég þarf að tala
um við þig. Það gengur illa með munkaklaustr-
ið á Þverá. Já, mjög illa. Því nálega síðan
Einar ábóti ísleifsson andaðist, hefir enginn reglu-
legur umsjónarmaður veriðþar“, —biskuphristi
gremjulega höfuðið, því hann átti sjálfum sér
um það að kenna, en honum var ógjarnara að
finna bresti hjá sjálfum sér, en öðrum, því hann
hélt allar föstur og bænadaga vel, og fylgdi
hinum strangasta kirkjurétti, sem nokkru sinni
hefir verið til í Noregi, eftir því sem honum var
hægt, jafnvel þó sjálfur konungurinn væri búinn
að fella ýmislegt út úr honum. — Nei, hann gat
ekki áfellt sjálfan sig. Hann var búinn að steypa
samvizku sína í sjálfgerðu réttlætismóti, og nú
gat hann ekki lagað hana aí eigin rammleik.
Gottskálk prestur skildi ekkert í, hvað hann
átti við. Biskup sá það og sagði: „Eg lét
Eirík prest Einarsson frá Grenjaðarstað telja
mér hughvarf um, að trúa sér fyrir klaustrinu
til reynzlu, en hann vék þaðan aftur með skömm
og skildi við klaustrið í reiðuleysi. En slepp-
um nú því, ég þarf undir eins að senda þig
norður þangað með fullkomið umboð til aðtaka