Draupnir - 01.05.1903, Side 30

62
ÖRAUPNIR.
part er grasi vaxið en sumpart grýtt. Túnið er
lítið en þýft, þaðan sést niður á Eyjaijarðará
og niður að Munkaþverá. Að vestanverðu
skyggir þaðan ekkert á þessa bæi: Hrafnagil,
Stokkahlaðir, Espihól og Grund. Fyrir sunnan
Grýtu, — sem sennilega hefir hlotið nafn sitt
af samnefndri lítilli, volgri laug, — stendurBorg-
arhóll, á sama hólnum, en ber nokkuð hærra;
fram hjá honum er gengin snarbrött brekka nið-
úr að Munkaþverá. Það er farið að hausta, og
hér og hvar sáust freðnir grastopparnir gægjast
upp á milli nibbanna, eins og hélugrátt hár á
gamalmenni. A túninu voru fáeinar kindur á
beit og ein kýr. Neðst í holtinu sat Þóra gainla
Isleifsdóttir á mosavöxnum jarðgrónum steini,
sem sömuleiðis bar minjar haustsins, hún var
að prjóna, og horfði ýmist vestur yfir ána, eins
og hún ætti von á einhverjum úr þeirri átt,
eða á fjögra til fimm vetra gamlan svein, sem
var að leika sér að því að byggja hús. Hann
var gervilegur eftir aldri, og vel það, var höfuð-
stór með ljósbrúnt hár, sem Iiðaði sig fagurlega
niður um breiða, kúpta og háa ennið, hafði
beinvaxið fallegt nef, var vangasléttur og and-
litið lítið eitt niðurmjótt, og eftir barni að dæma
leit hann út fyrir að fá fölan yfirlit. Munnur-
inn og hakan svöruðu vel til andlitsins og höfðu
engin önnur einkenni, nema á vörunum lék eitt-
hvað einkennilegt og frábtugðið kýmnisbros.