Draupnir - 01.05.1903, Side 38

7°
DRAUPNIR.
var í fjarlægu landi, því hann var góður faðir
barna sinna, þótt öðrum þætti hann óástiiðleg-
ur. „Þykir þér ekki vera tómlegt þarna yfir á
Grýtu?" spurði hann. „Nei, því ég hef byggt
mér þar konungshöll", svaraði drengurinn. „Þarna
lýsir sér stórhugur", svaraði Gottskálk. „En
komdu nú samt upp úr réttinni", og hann rétti
honum hendina til stuðnings. Jón hreyfði sig
ekki. „Hví hiýðir þú mér ekki“, spurði Gott-
skálk. „Af því ég ætla ekki að vera veðurviti".
Nú hló Gottskálk aftur, og í þetta sinn hló hann
ekki að barninu, heldur að einhverju, sem hann
var að hugsa um og hann gat ekki í fljótu bragði
gert sér grein fyrir, en það var þessi ályktun:
„Þarna er þrek og viljakraftur fyrir, betur
að þú værir eldri". Rétti hann þá að honum
silfurbúinn beltisknff og bað hann nú að koma.
Jón varð glaður við gjöfina, og bað Gottskálk
að eins að lofa sér að sjá undir eina löpp á
hestinum áður. „Og hvernig getur þú það þá?“
„Það skal ég sýna þér". Og með það sama
hljóp hann út úr réttinni og kom aptur með
visku af grasi, og nú mátti hann sjá báða fram-
fæturna; þá varð hann ánægður og kom upp-
Gottskálk lagði skapferli sveinsins á nákvæmar
vogarskálar, óbifanlegt þrek, sjálfstæði, fégirni og
kænska urðu aðaleinkenni Jóns Arasonar eftir
Gottskálks dómi; og það voru hæfileikar, sem
hann leit til með lotningu. En hann hljóp yfir