Draupnir - 01.05.1903, Page 39

DRAUPNIR.
7i
gjafmildi, göfugmennsku, ættjarðarást og trá-
rækni. Hann leitaði eftir því, sem hann mat
mest, og hann fann það. Þegar hann gekk
inn aftur, sagði hann við munkana og Einar
Benediktsson, sem þar varð seinna ábóti: „Hlynn-
ið að sveininum Jóni Arasyni, því mér segir svo
hugur um, að hann muni borga fyrir sig—bæði
illt og gott".
Einar klappaði á koll sveininum og sagði:
„Hver veit nema við eigum eitthvað þarflegt
saman að sælda". Og hver veit nema það hafi
orðið að áhrinsorðum.
Gottskálk dvaldi nokkra daga á klaustrinu,
ráðstafaði því til bráðabirgðar, lauk fleiri störf-
um, og að öllu því búnu hvarf hann aftur heim
til Hóla á fund Ólafs biskups.
Þóra ísleifsdóttir hafðf nú lokið erindi sínu,
tók í hönd sveinsins og hélt heimleiðis. Brekk-
an upp hólinn heim að Grýtu var snarbrött, og
þótt henni hefði gengið vel að ganga hana nið-
ur, þegar henni bjó svo mikið f huga, féll henni
uppgangan miklu þyngra, einkum þar sem hún
var orðin fjörgömul. Jón var léttur á sér og
fljóthugaðri en hún, hann hljóp því á undan
henni eitt og eitt skref í einu, nam þá staðar
og kallaði: „Amma, komdu". Því æskan skil-
ur svo sjaldan elliannmarkana. „Eg kem, barn".
En hún fór sér samt engu harðara. Honum
leiddist að bíða, og hljóp nú í hendingskasti