Draupnir - 01.05.1903, Page 41
DRAUPNIR.
73
aður. „Passaðu þá að kollurinn íjúki ekki af
þér", svaraði Þóra, sem ekki vildi láta minna
sig í ótíma á harma sína, því frá blautu barns-
beini hafði hún vanið sig á að loka þá niður í
vel læsta hirslu, og hún vildi ekki hreyfa við
lásnum eftir þau góðu málalok, sem hún hafði
hlotið á klaustrinu. En Jón var allt öðruvísi
skapi farinn, því þegar einhver atvik höfðu snortið
ímyndunarafl hans, lék hann og dansaði með
það, þar til hann hafði klætt það í sjáanlegan
búning eða sofnað út frá því. Rétt í þessu
voru þau komin að Grýtu. Ari bóndi stóð úti
og Jón hrópaði til hans: „Pápi minn! ég verð
prestur á Hrafnagili—og‘‘. „Og hver hefir sagt
þér það, drengur minn?“ „Hún amma". „Það
verða þá draumórarnir hennar móður þinnar, sem
vígja þ'g þangað", sagði hann brosandi. »Ónei,
Ari minn“, svaraði Þóra gamla, „það verður
gæfan sem vígir hann, spái ég“. Svo fóruþau
öll inn.
r
Ymisleg atvik.
„Bera bý
bagga skoplítinn,
hvert að húsi heim,
en þaðan koma ljós
hin logaskæru
á altari hins göfga Guðs“.
Jónas Hallgrímsson.
Að nokkrum árutn liðnum frá hinum fyrri