Draupnir - 01.05.1903, Side 44

76
DRAUPNIR.
aukist með hefð og herradæmi, en myndi eyð-
ast með eymd og vesaldómi, og þá vildi hann
heldur, að sonur sinn yrði þar fjósamaður en
kirkjuprestur og yrði landið þá komið undir út-
lendar þjóðir. Þetta voru allar þær menjar, sem
menn geymdu í minni sínu um hinn einkenni-
lega og lærða biskup Svein Pétursson. En al-
menningur trúði, að hann hefði verið fjölkunn-
ugur, hefði skilið hrafnamál eða haft anda í
hrafnslíki, sem fræddi hann um óorðna hluti og
þaðan hefði hann haft vizku sína. Jók það mjög
trú þeirra á þessu, að Stefán biskup var farinn
að sýna sig líklegan til að uppfylla það, sem um
hann var spáð, og hann var í sumu ekki ólíkur
herra Sveini, til dæmis spáði hann mörgu fram
í tímann hvernig þetta og annað myndi fara, og
svo reyndist það. Hann gaf heldur aldrei nein-
ar sannanir eða rök fyrir spásögnum sínum, og
þetta jók trú þeirra fávísari á, að hann hlyti
að skilja fuglamál eins og herra Sveinn. Þessi
þjóðtrú lá í dvala á meðan herra Magnús lifði,
því hann hafði ekkert yfirnáttúrlegt við sig,
sagði enga óorðna hluti fyrir, en nú með þess-
um biskupi lifnaði hún á ný.
. Sveinn biskup hafði látið eftir sig þenna
spádóm, og hann lét líka eftir sig einkason sinn
Pétur, sem kallaður var ríkismannafæla, sem var
viðloðandi á staðnum, og þótti þar öllu spilla,
er hann var þar, en Stefán biskup áleit skyldu