Draupnir - 01.05.1903, Page 50

DRAUPNIR.
82
um og konum, sumpart heimamenn biskups, sum-
part gestir hans. Og biskup lagði ríkt á við
menn sína, að gefa honum enga vitneskju um
það, og hann þóttist vita, að erindi Ólafs bisk-
ups myndi snerta einhverjar stefnur og mála-
ferli, sem honum fannst ekki liggja svo mikið
á að heyra, og í aðra röndina grunaði hann,
að eitthvað væri bogið við það, að ábótinn
á Þverá hefði verið sendur þessa för svona
seint á tímum og án nokkurs fylgis. „En hvað
um það“, hugsaði hann, „þá er það svívirðilegt
afspurnar í önnur héruð, ef manninum, hver sem
hann svo er, hefir verið tekið svona illa í Lang-
holti, og ég skal sjálfur ganga úr skugga um,
hvort það er satt, því þetta umferðalið er ekki
æfinlega sannsögult". Um þessar mundir var
ekki búið að vígja ábóta að Þverá, og það frétt-
ist, að þar hefðu verið einn eða tveir millibils-
ábótar, sem svo var vikið frá, og hann hafði
ekki frétt til fullnustu, hvort Jón, sem þar var
nú ábóti, myndi hafa skift um embætti .eða væri
fastari í sessinum en hinir fyrri, er voru þar eft-
ir Einar ísleifsson látinn og það villti hann.
Biskup ásetti sér nú sjálfur að komast eft-
ir, hvað satt væri í sögu þessa manns, og sagði
því við hinn fyrsta, sem varð á vegi hans:
„Sæktu hest og legðu á hann lélegustu tygin
sem til eru“. Sá sem ávarpaður var sagði með
þjósti: „Biskupinum sýnist líklega ég vera