Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 65

DRAUPNIR.
97
arar skemmtunar einkanlega kvennfólkið, og
hafði unnið með miklu betri skapsmunum að
síðustu heyverkunum, og brotið ísinn á keldun-
um á morgnana með berum fótunum, þegar laun-
in áttu að vera góður hestur í réttirnar. Sömu-
leiðis í Skálholti var mikið hugsað um þær og
mikill undirbúningur. Menn og konur komu og
fóru ár öllum áttum, þangað og þaðan daglega,
en þenna dag var ekkert hlé á gestaganginum.
Um morguninn kom sendimaður frá Dal undir
Eyjafjöllum, til að afhenda biskupinum bréf, sem
hann var ófáanlegur til að trúa nokkrum manni
fyrir að skila. Hann varð að finna hann sjálf-
ur, sagði hann. Biskup var seinna á fótum þenna
morgun en hann var vanur, og sveinar hans
voru ófúsir á, að trufla værð hans, eða að ganga
inn til hans ókallaðir. Maðurinn krafðist eigi að
síður að finna biskup, hvað sem það kostaði.
-— „Það kostar ekkert hjá mér“, sagði hver
þeirra um sig, „að ganga á fund hans, án þess
að hann hafi hringt borðklukku sinni, því ég
fer ekki. Ég vil ekki vinna það fyrir þig, að
verða vikið úr stöðunni, því biskup rekur hvern
þann úr vistinni, sem óhlýðnast boðum hans“.
„Ég ber þetta bréf fyrir Hólmfríði í Dal, og
það er svo áríðandi, að það komist sem fyrst í
hendur biskupi, að ég þori að lofa þeim góð-
um verðlaunum, sem greiðir því braut", sagði
sendimaður. Enginn áræddi þó að vekja bisk-
7