Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 70

102
DRAUPNIR.
andi hökuna. „Við höldum", sagði nú einn af
þeim, „að þér, herra biskup, hafið heimt flest
fé yðar af fjallinu". „Það eru annarskonar sauð-
ir, sem eg er að hugsa um í kvöld, börnin góð",
svaraði biskup. „Það voru líka laglegir snáðar,
sem yður voru dregnir úr Vallnaréttunum í fyrra
kvöld", gall vinnumaður hansvið. „Eg þori að
segja, að hver þeirra gerir tvo fjórðunga mörs
og sex fjórðunga fall". Nú brosti biskup og
sagði eitthvað á latínu. „Að sönnu er það satt,
herra biskup, en þó {)arf maður brauðsins með
til að lifa", svaraði Ögmundur Pálsson, sem var
nýlega kominn í hópinn. Þeir þóttust þá skilja,
að biskup hefði sagt, að maðurinn lifði ekki af
einu saman brauði. Biskupi varð hverft við, því
í þá daga voru fáir, sem skildu latínu; hann
hvarf því frá andlegu hugleiðingunum um stund-
arsakir og horfði á þann, sem hafði svarað hon-
um. Það var stór og föngulegur maður með
skörulegt útiit, en þó fannst honum eitthvað
bregða fyrir í svip hans, er var óalgengt, djarft
og nærri því ósvífnislegt. — „Nei, það er ekki
rétta orðið yfirþað", hugsaði hann, „heldur eitt-
hvað svo mikilfenglegt, að eg get ekki lýst því,
-— sé ekki að hverju það hnegist. En hvað kem-
ur það mér við?"
Biskup þekkti þarna aftur mann, sem hann
hafði áður séð, en á öðrum stað og í allt öðru
ástandi. Nú fór hann aftur að horfa í gaupnir