Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 72

104
DRAUPNIR.
eftir háttum herra Sveins, að einhverjar nýjung-
ar frá þessum brottflognu hæðaverum hefði
birzt honum, og létu hvorir aðra skilja það á
sér með augnatilliti og bendingum. Biskup
rámkaði nú við sér, og sá á svip þeirra, hvað
þeir voru að pískra um sín á milli, laut þá nið-
ur til að Iáta þá ekki sjá, að hláturinn sauð
niðri f honum, leit svo upp og sagði alvarlegur
á svip:
„Hrafnarnir hafa verið í allan dag að tala
um þig, Grímur. Þeir segja að vistin hjá þér
sé svo ill, að enginn þeirra vildi hafa vetrar-
dvöl hjá þér, að það væri svo iila veitt, að
ekkert væri borið í sorphauginn". „Því ljúga
þeir bölvaðir; vel geri ég við heimilisfólkið"-
„Þeir töluðu lfka ekki svo mikið um það, eins
og um gestina og förumennina", svaraði biskip.
„Eruð þér svona vel að yður í málinu? Þá fer
nú að verða gamanslaust að lifa, þegar himinn
og jörð eru orðin jafn full af tálsnörum", svaraði
Grímur. Biskup stóð nú upp og reikaði við-
Þeir hugsuðu: „Stefán biskup erdrukkinn". Og
þar sáu þeir, sem komið höfðu af forvitni, „ný-
ung", því hann var stakur hófsemdar-og reglu-
maður; en raunar hló hann svona dátt með sjálf-
um sér, og í því var hann líkur andlegrar stéttar
mönnum þeirrar aldar, að honum þótti engu
miður, þótt nágrannar hans héldu hann marg-
vísan; það gat komið í veg fyrir marga smá-