Draupnir - 01.05.1903, Page 77

DRAUPNlR.
ió<)
skjótust til framgangs", svaraði Ogmundur. „Vér
andlegrar stéttar menn", svaraði biskup, „verð-
um að útiloka úr hjörtum vorum þessi orð:
Æ sér gjöf til gjalda. Vér verðum að vinna
fyrir Guð og heilaga kirkju, — vér verðum að
láta það ráðast eins og verkast vill, hver ver-
aldleg laun vér hljótum fyrir starfa vorn. Það
er séreinkennið við þessa stöðu. Girnist þú að
gefa þig við henni?"
Ögmundur þagði, því hann var mjög ver-
aldlega sinnaður. Eftir nokkra yfirvegun sagði
hann :
„Eg held samt að eg girnist hana". „Það
eru góð ráð til þess", svaraði biskup. „Abót-
inn í Viðey hefir beðið mig um að senda sér
hæfan mann til prestsstöðu, sem geti í viðlög-
um gegnt störfum á klaustrinu. Þar getur þú
æft þig í þeim vígslum og lærdómsgreinum, sem
lúta að prestastéttinni". Eftir stutta yfirvegun
og fáeinar fleiri spurningar af beggja hálfu, urðu
þeir ásáttir um þetta. Svo settist biskup nið-
ur að rita ábótanum og það tók hann lengri
tíma en fyrra bréfið, því þetta atvik breytti efni
þess til muna. Svo rétti Stefán biskup bréfið
að Ögmundi og sagði:
„Til ábótans í Viðey, á morgun".
Loksins fékk Eiríkur prestur áheyrn snemma