Draupnir - 01.05.1903, Side 81

DRAUPNIR.
ii3
að bera fyrir mig bréf til Ólafs biskups Rögn-
valdssonar áHólum". Nú varð djúp þögn, sem
húsfreyja iauf með þessum orðum til bónda síns:
„Sendu hann Jón smala, hann er ónýtur
hvort sem er“, því hún var höfðingjakær mjög.
Áhyggjuskýin fóru að dreifa sér á andliti bónda.
Nú var sezt til borðs. Biskup leit yfir borðið
og saknaði þar einhvers. Þau fylgdu augum
hans og sögðu : „Þóknast herra biskupinum eitt-
hvað annað?“ „Lýsisbollann og kjammann“,
sagði hann, og hvessti augun framan í bónda
og þau hjón á víxl. Þa varð steinshljóð, hjón-
in horfðu spyrjandi hvort til annars, og það var
rétt eins og liðna atvikið stæði þeim svo lifandi
fyrir hugskotsaugum. Þau vissu nú við hvern
þau höfðu átt og skildu nú ailt. Þau krupu bæði
frammi fyrir biskupi, og báðu hann auðmjúklega
fyrirgefningar með tárin í augunum. „Lýsisboll-
ann og kjammann vil ég hafa", svaraði hann,
„því svo byrja ég mína föstu, hún er á morg-
un, en þú Grímur bóndi, berð fyrir mig bréfið
sjálfur norður í vetur. Það skal verða þín kár-
ína, því ég veit að þú manst vel fyrirmæli
herra Magnúsar biskups um meðferð snauðra
nianna, og boðorðabrot í hverri mynd varða sekt“.
Svo var ekki fleira talað um það. Klerkur gerði
sér gott af krásunum, en biskup reif kjammann,
^rap bitanum ofan í lýsið og .sagði um leið
brosandi:
8