Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 82

H4
DRAUPNIR.
„Þenna mat þekkti ég í æsku minni og
þreifst vel afhonumþá". Þau hjón sendu hverj-
um bita, sem prestur át hatursaugu, því þau
skildu vel, hver hafði komið öllu þessu til leið-
ar, því þau þekktu hann strax, en það rann út
í fyrir þeim við hvern bita, er biskup borðaði,
og þau fögnuðu í hjarta sínu, er kjamminn var
búinn og þeir báðir farnir.
Biskup ritaði Ölafi biskupi svar upp á bréf
hans, kvað langráðiegast, að veita Einari presti
Benediktssyni Þverárklaustur, með því hann væri
merkur og lærður maður og það sem fyrst. Sagði
að Eiríkur prestur hefði annað að starfa nú, en
hugsa um það eða Grenjaðarstað, því hann væri
farinn austur í sínar þarfir að Skriðuklaustri, en
mundi bráðum koma á fund hans og bað honum
virkta, sagði honum svo að lokum um kirkju-
mál, almennar fréttir, tíðarfar og annað, og allra
seinast gat hann um pest, sem nýlega væri far-
in að geysa um ýmsa bæi á Suðurlandi, og ger-
eyddi þá, er hún kæmi á, en æðraðist ekkert
yfir því að öðru leyti. Svo fór Grímur bóndi af
stað með bréfið fyrir jólin, því hann mátti eng-
an senda í stað sinn. Ferðin gekk honum
misjafnlega, hann fékk stundum bylji og frost,
en hann var óvanur að leggja hart að sér, þar
sem hann var vel fjáreigandi, og fór því seint
yfir. Sumstaðar var honum úthýst, sumstaðar
tekið vel, og svona gekk ferðin, þar til hann