Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 87

DRAUPNIR.
119
aði um leið: „Styðjið þið biskupsefnið!“ „Já,
styðjið biskupsefnið!“ kölluðu þeir í naprasta háðs-
róm, um leið og þeir litu við og sáu hvað
um var að vera, en flýttu sér samt að draga
hann upp ár, eins og rauðaleirskökk, hlógu síðan
dátt að þessu atviki og héldu að því búnu heim
að Þverá með báðar lestirnar.
Þetta atvik varð til þess, að Jón varð að
fara heim að Laugalandi, því móðir hans þjón-
aði honum, og hann átti naumlega föt til að
skifta um í. Hann þvoði nú af sér mestu leir-
leðjuna og hóf svo ferð sína heim að Lauga-
landi, og gekk fyrst fram með Eyjatjarðará, sem
rennur eftir endilöngum dalnum og skiftir hon-
um nærfellt til helminga. Beggja megin henn-
ar eru fögur aflíðandi fjöll, grasivaxið undirlendi
og árbakkarnir rennisléttir. Náttúrufegurðin er
þar aðlaðandi, einkum þegar jörðin er klædd í
blómskrúð sitt, eins og nú var ástatt og hún
hreif svo ósjálfrátt huga Jóns, að hann lék sér
og söng um leið og hann gekk. Stundum fet-
aði hann veginn, eins og hann væri landmæl-
ingamaður eða hóf sig í hendingskasti yfir lækj-
ardrög og keldur. Hann hafði lengi verið á
ferðinni og það var farið að kvölda, áður en
hann tók eftir, að sólin var að strá síðustu geisl-
um sínum á fjallatoppana og á milli þeirra, og
umhverfis þau lágu djúpir skuggar og að inn-
anverðu var dalurinn mestmegnis yfirskyggður,