Draupnir - 01.05.1903, Side 90

122
DRAUPNIR.
ulsins fyrir mér, og það sem allra snarast!“ „En
hvað tekur svo við, húsfreyjaf" „Það veit ég
ekki, og mér stendur líka á sama um það“.
„Þú ætlar þér þó ekki að fara á vonarvöl, og
svo erskömmin". „Skömmin! A hverjum skyldi
hún skellaf" „Á þér húsfreyja — því — — “
„Því hvaðf" greip Elín fram í. „Því Ari bóndi
þinn hefir á sér almenningsorð“. „Hef ég það
ekki sömuleiðisf" „Allt á annan hátt húsfreyja".
„Þú dregur Ara taum, Málmfríður mín, en þið
voruð líka. gamlir kunningjar", sagði Elín og
hrosti biturt. „Það er satt húsfieyja, en þó vil
ég þér vel í þessu“. Svo þögðu þær báðar.
Ari bóndi hennar gekk þá stillilegur inn,
en þó var auðséð, að reiðieldur brann úr aug-
um hæga og glaðlynda mannsins. Hann vatt sér
að Elínu og sagði:
„Þú mátt ekki halda, að ég hafi rasað fyrir
ráð fram í dag, — nei, — það sem ég gerði, var
með yfirlögðu ráði, og veldu nú, hvort þú vilt
taka sinnaskiftum, eða við skiljum samvistum.
og ég skal þá strax finna ábótann á Þverá upp
á það, svo hann geti tilkynnt það biskupnum
eða þeim, sem eru í hans stað, og mun ég
óhræddur leggja málefni mitt undir þeirra dóm
og úrskurð. í þessi ár, sem við höfum búið
saman, hefur þú hagað þér gagnvart tnér og
heimili okkar, — jú, — og gagnvart barninu okkar
líka, eins og flagð og þóttagikkur. Eða hver