Draupnir - 01.05.1903, Side 91

DRAUPNIR.
123
heldur þú að verði afdrif Jóns litla, ef hann hall-
ast að öllum þínum ráðum og fyrirmyndum ?“
Hann svaraði sér sjáifur: „Með því að verða
ofstopamenni, og hann myndi án allrar sann-
sýni byggja gæfuvon sína á gömlum forfeðra-
hæfileikum, í staðinn fyrir að sækja tignina
í sjálfan sig og að grundvalla gæfu sína á
göfugum athöfnum, hugdirfð, föðurlandsást og
guðrækni. Þú hefir dyggilega innrætt honum,
að þínar gömlu forfeðradruslur — ættartignin
— beri honum að lögum". Ari hló háðslega.
„En ég segi honum, að verði hann ekki sjálfur
nýtur félagsmaður, sé hann einskis virði, þrátt
fyrir ábótatign móður þinnar og priorsins, föður
míns". Og Jón litli mun þó meira hneigjast að
mínum skoðunum en þínum", greip Elín fram í.
„Jæja þá, það fylgir þér, Elín mín; en nú vík
ég burtu og kem aftur til að sækja svar þitt".
Glaði og áhyggjulausi sveinninn sat út í
horni, huldi andlitið höndum sínum og fór að
hugsa um allt, sem foreldrar hans höfðu talast við,
því dómgreind barnanna er oft glögg á þessum
aldri. „Það er satt“, hugsaði hann, „að þetta
hefir mamma mín oft brýnt fyrir mér. En er
það sannferðugt? Hvað get ég nú tileinkað mér
af kostum Einars heitins ábóta frænda míns?,—
Ekkert. — Mamma mín segir að ég eigi að verða
mikill maður og halda við lýði og fullkomna
ættartign hennar, en hún kennir mér engin ráð