Draupnir - 01.05.1903, Side 106

DRAUPNIR.
138
getur orðið tvílembd að vori". „Ég er búin að
læra það, drengur minn, í líísins fjölbreytta skóla,
að vér getum ekki búist við, að það óalgenga
falli í hlutskifti vort". „Það er ekki óalgengt;
hér voru margar ær tvílembdar í vor í Eyja-
firði, og ég þekki einn bónda, sem fékk sjö tví-
iembur, og það er ofmikið vantraust á forsjón-
inrii að halda, að höppin geti ekki eins fallið
okkur í skaut og öðrum".
„Slepptu ánni fyrir Guðs skuld og sankti
Maríu! Ég ætla að fara út og vitja um kúna".
Um leið og hún sagði þetta hljóp hún út, en
Jón beið á meðan. „Góðan daginn, Jónsi minn",
var kallað í dyrunum, og Málmfríður vatt sér
inn glöð í bragði eins og henni var lagið. „Hvar
er hún móðir þínf". „Hún er í fjósinu", svaraði
Jón og sleppti ánni út, því hann vildi ekki láta
neinn komast eftir hvernig á högum þeirra stæði.
„Guð og sankti María séu lofuð", hrópaði Elín
um leið og ærin ruddist á hana í dyrunum,
svo hún skall marflöt niður. Jón, sem jafn-
an hafði augun opin fyrir öllu kátlegu, flýtti
sér út, laut niður að garðinum og engdist sund-
ur' og saman af hlátri. Elín hélt að hann væri
að gera bæn sína, stóð upp, hristi af sér ruslið
og sagði: „Guð og hin heilaga frú María sé
lofuð, — ærin er sloppin og kýrin er borin".
Málfríður þóttist skilja að þau berðust við bjarg-
arskort og sagði: