Draupnir - 01.05.1903, Side 108

140
DRAUPNIR.
ætlið bráðum austur í Mýrdal, og á Suðurland-
inu er veðrið mildara en hérna. „Jú, það er
satt; en ég man svo lítið eftir því, því ég var
svo ung, þegar ég fór þaðan með móður minni,
að eins sex ára gömul, og hún giftist eins og
þú manst, norður í Axarfirði, og eftir dauða
hennar lenti ég hjá foreldrum Solveigar í Byrgis-
bænum og ólst upp með henni, svo ég er viss
um að landslagið eystra verður mér alveg ókunn-
ugt, þegar ég kem þangað aítur. Elín sagði:
„Það má segja um ykkur, eins og fleiri nú um
stundir, að þið uppskerið þar, sem þið hafið
ekki sáð, þar sem þið farið nú að setjast í rausn-
arbú, sem þið hafið ekki lagt nokkra hönd
að. Þannig ber gæfan suma á örmum sínum,
þar sem aðrir verða að vinna baki brotnu til að
framfleyta lífinu". „Jú, satt er það, Elín mín,
en því láni hafa margir að fagna um þessar
mundir, því pestin hefur skift misjafnt á milli
manna". „Jú, það hefur hún sannarlega gert“,
sagði Elín og þerrði augun með hempulafinu.
»En hvað er ekkjan í Fagradal, sem þið ætl
ið til, mikið skyld þérf“ „Hún er móðursyst-
ir'mín", sagði Málmfríður, „og missti í plág-
unni manninn sinn og öll börnin, og ég er hið
einasta nána skyldmenni, sem hún á eftir á lífi".
„Það er nú svo“, var allt sem Elín sagði, því
hún var eins og aðrar Evudætur með því marki
brennd, að finna til öfundar, þótt ekkert væri